Hizkuntza-politiken Urtekaria 2012 - Erabili.com

martxoa martxoa martxoa martxoa martxoa martxoa martxoa martxoaabertzaletasunaren motibazio diferenteakbarnebilduko dituen teoria bat gorpuztea(adibide bat besterik ez da, ez bada egokia, bestebat topatu, aldatu eta kitto). Hortaz, Odriozolariez diot arrazoia kentzen, teoria hori «ideala»da, teoria bat den heinean. Ados.Horregatik, ez dut ukatzen errealitatean gauzakoso bestelakoak direnik. Izan ere, teorian baino,(2) praktikan, artikuluan diodan bezala «herribatek garai bakoitzean erabakitzen du zeinmotibaziok hartu behar duen estrategikokilehentasuna eta zein bigarren planoan utzi.Horrek nahitaez dakar estrategikoki praktikanerabakitzea zer diskurtso indartu behar den,aldian aldikoa. Baina eguneroko praktika horriezinbestekoa zaio gaur egun urgentziaz,diskurtso politiko koherente eta egituratu batezjanztea.» Hau da, praktikan beti aldezten damotibazio jakin bat, gure gustukoa izan edo ez.Aurten, agerikoa denez, memoria historikoa(1512ko konkista, Gernikako bonbardaketarenurteurrena…) da motibazio guztien gainetikindar gehien hartzen ari dena, horrekin bateranazionalismo historizistak hartu du pisu gehien(Katalunian, aldiz, nazionalismo ekonomikoakdu indar handien orain).Hori estrategikoki (helburu politikoari begira)onuragarria den edo ez eztabaidatzea litzatekekontua. Hortaz, nik ez dut esaten ze motibazioizan behar den lehena, hori abertzaletasunaosatzen duen unibertsoak erabakitzen duegunez egun, borrokaz borroka. Noski, erabakihori ez da kontsentsu baten bidez hartzen:borroka dialektiko gogor baten ondorio da,korronteen arteko borroka (Nabarralde, LapikoKritikoa, EHE, Gaindegia, Bilgune Feminista…nahi duzuen guztiak jarri); oilar-borroka, nahibada, gehienetan. Odriozolak euskararen aldeegiten du gehienbat, historizistek memoriarenalde, ekologistek borroka ekologistaren alde,sozialistek klaseak deuseztearen alde, feministekparekidetasunaren alde, eta abar, logikoa denez.Badakigu praktikan ezinezkoa dela guztien aldemodu bateratuan egitea, izan ere, praktikan betialdezten da bat edo batzuk, eta ondorioz, bestebatzuk bigarren plano batean uzten. Bainateorian, motibazio guztiak barnebildu ditzakeenartikulazio independentista bat egitea ez daezinezkoa. 500 urte estrategiarik gabeartikuluan horixe besterik ez nuen esaten.Joxe Manuel Odriozolak, bere artikuluan, argieta garbi utzi du beretzat lehen motibazioa(beste guztien gainetik dagoena etabaldintzatzen duena) zein den: euskara.Errespetu osoa merezi dit. Bere arrazoiakdauzka eta artikuluan ederki deskribatzen ditumotibazio hori garrantzitsuetariko egiten dutenarrazoiak (eta noski, gehienbat konpartitzenditut).Motibazioak, ordea, pertsonalak diren heinean,subjektiboak dira, eta, beraz, beste milamotibazio daude abertzaletasunaren baitan:horiek errespetatzen ere jakin behar delairuditzen zait. Izan ere, a priori, zein da bamotibazio garrantzitsuena: langile borroka,borroka linguistikoa, memoria historikoarenaldekoa, borroka ekologista, feminista…?Bakoitzak berearen alde egiten du. Nireartikuluko kritika zera zen: behingoagatik,abertzaletasunaren motibazioen unibertsozabal hori bilduko duen independentismoarenformulazio bat egiteko ordua heldu zaigula.Horixe da, eta besterik ez, artikuluan laburtutaesan nahi nuen guztia.Odriozola kontrakoan tematu arren, esan gabedoa Lapiko Kritikoa kolektiboaren motibaziogarrantzitsuenetarikoa zein den praktikan.Teorian, ordea, beste motibazioak zilegitzat etagarrantzi berdinekotzat jotzen ditugunez,guztiak berdintasunean egongo direnformulazio baten alde egiten segituko dugu.Andoni Olariaga