Hizkuntza-politiken Urtekaria 2012 - Erabili.com

abuztua abuztua abuztua abuztua abuztua abuztua abuztua abuztuajarrai dezagun norabide interesatua erakustenduten identitate mapak ere.Deserri horretan, erresistentziaren erresistentziahutsaz erabat ahulduta, arrunta eta xumea zenagauza barrokoa eta karikatureskoa bihurtu da guretalde izaeran. Euskal herritar erresistentearena —salbuespenak salbuespen— fikziozko arketipotxatxu bihurtzeko zorian gaude, konprometitzenez gaituen esanahiez hustutako salmentarakomarketin- logo hutsa: ziberespaziorako polemikabide, bertso afari baterako gai, garai bateko giroajasotzen duen ipuin bateko mitozko irudi, piratasasimatxino batzuen festetan parrandarako estalki,souvenir, edo ardo, gehiago saltzeko denda batekoduintasun gabeko ikur, gure gazteen odola bor-borjartzea lortuko duen etsipen kanta baten letraosatzeko aitzakia, fiestavasca kolektiborakomozorro ridikulua. Arduratzekoa oso, nolanahiere, egoera eten honetan gure kulturarimakurrarazteko ezarri dioten zigorraren azkenhelburua historiatik desagerraraztea denean.Horrexegatik, biziki tristatzen nau, kolektiboareneraginkortasun estrategikoa bilatu ordez, euskalkulturaren mapa osatzen duten gizontzar baliotsuaskoren artean gailendu den erresistentziaerretolika zinikoak, haien arteko diskurtso kainitaantzuak.Nago zantzu horiek denak gure herriak aspaldisufritzen duen fribolitate ideologikoak sortutakoanemiaren ondorio direla. Kronifikatze bideanden metropoliarekiko sumisioaren arrastopatologikoak. Ukazioak sortutako gaitzarenerrotzea. Oteizak iragarri zuen 90ekohamarkadan: «Ez gara ginena, ezta orain garenaere».Baliozko kontribuzio poliedrikoak ukatu ordez —antropofagia alboratuz— euskal kulturarenidentitatearen baieztapen bikoitz (behintzat) batennarratiba sendotu beharrean gaude.Batetik, memoria kolektiboaren etaabertzaletasunaren erdigune sinboliko bateniraupen eta transmisioak —belaunaldi berrieibegira, euskararen biziraupena ziurtatu eta taldeizaera indartzen duten kode sinboliko gaurkotuentransmisioak— berebiziko garrantzia du iraungobadugu. Subalternitatea babesteaz edo kultureszepzioa azpimarratzeaz baino askozago, kulturidentitatea indartzeaz ari naiz, gure oinordekoeinor diren jakiten lagunduko dien klabeenpedagogiaren behar estrategiko saihestezinaz.Bestetik, ibiltaria bide gurutze batera heltzendenean legez, geure orbitara so jarri eta zeinnorabidetara mugitu nahi dugun hausnartu etaetorkizuna bermatuko duen talde proiektua —estatua halabeharrez— (ber)eratzen hasteatokatzen zaigu, berandu baino lehen. Ekintzak —moral abstraktu batetik ordez— geure interesenikuspegitik aztertu, urteetako erresistentzia lanarenarrastoak hausnartu eta indar erlazioak aldatukodituen iparrorratza —helburuak eta baliabideak—erantzukizunez eta inongo zinismorik gabeeztabaidatzen hasteko garaiak ditugu.Periferiara kondenatua izan den —eta bizirikdarraien— herri ororen ametsa munduko besteherri libreekin parekatzea baita. Horretan ere ezgara beste nazio talde batzuetatik desberdintzen.Oso gara antzekoak.Bitartean, gure kulturaren ukazioaren geografiaideologiko katramilatsu honetan, erresistentzi hitzoro elikagai indartsu suertatzen dira euskalkulturaren emantzipazioan bidaide garenontzat:«Obeditu gutxi!». Erresistentziak obedientziasaihetsezinari bide egiten dionean, «morrontzaerabatekoa denean, mundu honetako naziorik,estaturik edo hiririk batek ere ez dute inoiz berenaskatasuna berreskuratuko» (Whitman,W: Belarhostoak,Hiria 2003/1855).Larraitz Ariznabarreta GarabietaMondragon Unibertsitateko irakaslea (HUHEZI)