Hizkuntza-politiken Urtekaria 2012 - Erabili.com

otsaila otsaila otsaila otsaila otsaila otsaila otsaila otsailaEskola inguruan eta parkean ikusten ditutguraso asko zuzentzen ibiltzen direla oraindikere. Zuzenketa ona da, neurrian eta tentuzerabiliz gero. Seme-alabekin gakoetako bat ezda horrenbeste zuzentzea, baizik etainterakzioa bideratzen jakitea. Elkarrizketarenbidez, asko ikasten da; ez bakarrik edukia,forma ere bai. Ohar gaitezen zer-nolakoelkarrizketak ditugun egunero: galderarikprobokatzen ote dugu? Pentsaraztea oso onabaita. Entzuten ere jakin behar dugugurasook, rolei buelta eman eta haieiprotagonismoa eman. Bide horiek zuzenketabaino askoz emankorragoak dira.Zure etxean nola funtzionatzen du horrek?Nik deformazio profesionala dut, baina,zorionez, nire bikotekidea euskaldun normalada, Euskal Herriak behar dituen horietako bat.Hau da, ez da filologoa, ez irakaslea...euskararekiko atxikimendu normala duena.Umeentzat, hizkuntza eta euskara plastilinabezalakoak dira: jolasteko, esperimentatzeko,ondorioak ateratzeko eta ikasteko. Zuk jolastenbaldin baduzu haurrarekin eta hizkuntzarekin,gogo hori transmititzen badiozu, hizkuntzaberez aberastuko da.Gure hizkuntzak dituen arazo batzukEgia da, nire ustez behintzat, euskarak arazo batzuk dituela. Beraien artean gero etagehiago zabaltzen dena, zailtasunarena hain zuzen ere, aurreiritzi batean oinarrituta.Baina, objektiboak izango bagina, esan beharko genuke edozein hizkuntza ikasteak, eta ezbakarrik euskarak, zailtasunak dituela. Ez gutxiago, ez gehiago.Nire aburuz, mito interesatu hori oso ondo datorkio ikasteko eta mintzatzeko inolakoasmorik ez duenari, zeren eta ikus dezakegunez zailtasun hori hainbeste aldarrikatzenduten horiek gauza askoz ere zailagoak egin (eta egiten) baitituzte kexarik gabe.Beste arazo bat izan daiteke, ikasi dutenen artean, askok eta askok ez dutela ezertarakoerabiltzen, ez dutelako horretarako inolako beharra ikusten, edota, ikusten badute ere,berdin die, eta erraztasun miragarri batekin erderara jotzen dute.Nik, berriz, onartzen dut euskarak berak gutxieneko borondate bat eskatzen digulaegunerokoan; noski, bestela ezinezko izango litzateke gure artean aritzea, denokdakigulako une orotan nahitaez erdaldun ozeano batean murgilduta bizi garela.Dena dela, zailtasunak zailtasun, hizkuntza gure artean bizi dadin, motibazioa behar da,eta horretarako ezinbestean merezi dituen begirune eta maitasuna, zoritxarrez batzueifalta zaizkienak, nahiz eta usu beraiek kontrako adierazi nahi.Tomas Anjel GonzalezAbantoSuspensefeugiat mi