2006 წლის I ნახევარი

საკითხში გარკვევის მიზნით სახალხო დამცველის წარმომადგენლები 7აპრილს ნინოწმინდაში არსებულ საპატრიარქოს მფარველობის ქვეშ მყოფბავშვთა სახლში და 11 აპრილს კი წმინდა ბარბარეს სახელობის ზესტაფონისუდედმამო ბავშვთა სახლში ჩავიდნენ. ორივე ბავშვთა სახლს მღვდელიგრიგოლ აბულაძე ხელმძღვანელობს, თუმცა სახალხო დამცველისწარმომადგენლებმა ვერც ნინოწმინდაში და ვერც ზესტაფონში მისი ნახვა ვერმოახერხეს.ზემოთ ჩამოთვლილი საკითხები მითითებული იყო წინა ანგარიშშიც. მათიგამოუსწორებლობა სახელმწიფოს მხრიდან თითოეული აღსაზრდელის უფლებისდარღვევაა. შესაძლებელია სახელმწიფო ვერ სთავაზობს მათ ზრუნვის უმაღლესხარისხს, მაგრამ დღესდღეობით მდგომარეობა საშუალოზე გაცილებით დაბალია დავითარების გამოსწორება კვლავინდებურად დიდ ძალისხმევასა საჭიროებს.სახალხო დამცველის აპარატი განაგრძობს მონიტორინგს. შემდგომში ეს კვლევაუფრო სისტემურ სახეს მიიღებს. ამ მიზნით სახალხო დამცველის აპარატისთანამშრომლებმა მოამზადეს პროექტი, ბავშვთა ინსტიტუციების მონიტორინგისგანმტკიცების შესახებ.ქუჩის ბავშვებიუკანასკნელ წლებში საზოგადოებაში გავრცელდა და მყარად დამკვიდრდა ტერმინი„ქუჩის ბავშვი“. ასე მოიხსენიებენ ბავშვებს, რომლებიც ცხოვრობენ ქუჩაში დაახასიათებთ სხვადასხვა ტიპის დესტრუქციული ქცევა - მათხოვრობა, ქურდობა,გამოძალვა, ყაჩაღობა, პროსტიტუცია; მათი უმეტესობა ჩამოყალიბებულიტოქსიკომანია; ასეთი ბავშვები არ არიან ჩართული სასწავლო პროცესში და აქვთსერიოზული პიროვნული და პედაგოგიური პრობლემები; ისინი საჭიროებენსოციალიზაციას - საზოგადოებაში სრულფასოვან ინტეგრაციას; შეიძლება ითქვას,რომ საქართველოში საზოგადოების ყველაზე მოწყვლად ჯგუფს სწორედ ეს ბავშვებიწარმოადგენენ.მიუხედავად ჩვენი მონიტორინგის შედეგებისა, რომელთა მიხედვითაცსოციალურად დაუცველი ბავშვების პრობლემათა უმეტესობა კვლავ გადაუჭრელირჩება, სახელმწიფო მათ წინაშე აღებულ ვალდებულებებსმეტნაკლებად მაინც აცნობიერებს.აბსოლუტურად განსხვავებულია სახელმწიფოს დამოკიდებულება „ქუჩის ბავშვების“მიმართ. „ქუჩის ბავშვების“ ცხოვრების წესიდან გამომდინარე, რთულია მათიინსტიტუციებში განთავსება - უმეტესობას ჰყავს მშობლები (ერთი მაინც), რომლებიცხშირად თავად უბიძგებენ შვილებს მათხოვრობისა და დანაშაულისკენ. ესბავშვები პატარაობიდანვე სწავლობენ ქუჩაში ცხოვრებას, წვრილი ქურდობითა დამათხოვრობით აქვთ საკუთარი შემოსავალი, შესაბამისად, იძენენ „თავისუფლებას“326