2006 წლის I ნახევარი

დასმული დიაგნოზის ადეკვატური მკურნალობა დაუნიშნა პაციენტს. შესაბამისად,ზ.ობოლაძის მიერ დასმული დიაგნოზი გამომდინარეობდა პაციენტისსიმპტომატიკიდან.ნ.ლობჟანიძისათვის ზვიად ობოლაძისაგან გახდა ცნობილი პაციენტისმდგომარეობა და დიაგნოზი. ამ უკანასკნელს არ შეიძლებოდა ეჭვი შეეტანადიაგნოზში, რადგან მას პაციენტი არც კი გაუსინჯავს. მისთვის ასევე ცნობილი იყო,რომ პაციენტის სამედიცინო დახმარების უწყვეტობა დაცული იყო.რაც შეეხება მე-2 კითხვას - არის თუ არა ენდომეტრიტი და პელვეოპერიტონიტისიცოცხლისათვის საშიში მდგომარეობა? აღნიშნულ კითხვაზე პასუხისათვისაუცილებელია განვსაზღვროთ, რა ითვლება სიცოცხლისათვის საშიშმდგომარეობად. საქართველოს კანონი „ჯანმრთელობის დაცვის შესახებ“ ასეთტერმინს არ იცნობს, თუმცა ანალოგიური შინაარსის მატარებლად არისწარმოდგენილი კრიტიკული მდგომარეობა და მისი განმარტება ასეთია:„კრიტიკული მდგომარეობა - ჯანმრთელობის მოშლის ფორმა, როდესაც ადამიანისსიცოცხლე საფრთხეშია და დაუყოვნებელი მკურნალობის გარეშე სიკვდილიგარდაუვალია.“ სწორედ აღნიშნული კრიტიკული მდგომარეობა უნდა განვიხილოთსიცოცხლისათვის საშიშ მდგომარეობად, როდესაც პაციენტისათვის გადაუდებელისამედიცინო დახმარების აღმოუჩენლობამ შეიძლება მისი სიცოცხლის მოსპობაგამოიწვიოს. რაც შეეხება დაავადებებს - ენდომეტრიტსა და პელვეოპერიტონიტს -მათ სიცოცხლის მოსპობა არ შეუძლიათ. შესაბამისად პაციენტი, რომელსაცდიაგნოზით დადგენილი აქვს ენდომეტრიტი და პელვეოპერიტონიტი, არ შეიძლებამივიჩნიოთ სიცოცხლისათვის საშიშ მდგომარეობაში მყოფად.მე-3 კითხვასთან დაკავშირებით შეგვიძლია ვთქვათ, რომ გარე ორსულობა არ არისსიცოცხლისათვის საშიში მდგომარეობა. სიცოცხლისათვის საშიში მდგომარეობაგახდებოდა მხოლოდ მაშინ, თუ მას მოჰყვებოდა მილის გახეთქვა და მუცლისღრუში სისხლდენა. ანუ, მხოლოდ გარე ორსულობა არ უნდა ჩაითვალოსსიცოცხლისათვის საშიშ მდგომარეობად.რა დროს გახდა ავადმყოფის მდგომარეობა სიცოცხლისათვის საშიში? ავადმყოფისმდგომარეობა სიცოცხლისათვის საშიში ხდება მას შემდეგ, რაც სისხლი იწყებსჩაღვრას მუცლის ღრუში.როგორც სისხლის სამართლის საქმის მასალებიდან ირკვევა, პაციენტისმდგომარეობის გაუარესება იწყება დაახლოებით 10:40 საათიდან. ამპერიოდისათვის მისი მკურნალი ექიმია ქალბატონი თინა სვანიძე. დაახლოებით 11საათზე პაციენტი გადაყავთ რეანიმაციულ განყოფილებაში და უტარდება ექოსკოპია(ულტრაბგერითი გამოკვლევა), რა დროსაც მუცლის ღრუში სითხე არ ჩანს, თუმცავერც ორგანოების დათვალიერება ხერხდება, რადგან შარდის ბუშტი ცარიელია.ამის შემდეგ ხდება შარდის ბუშტის ავსება და განმეორებითი ექოსკოპია ტარდებადაახლოებით 13 საათზე. განმეორებითი ექოსკოპიის დროს მუცლის ღრუში ჩანსსითხე და პაციენტი საჭიროებს გადაუდებელ ოპერაციას. შეიძლება ითქვას, რომპაციენტი ამ დროიდან უკვე იმყოფება სიცოცხლისათვის საშიშ მდგომარეობაში.37