2006 წლის I ნახევარი

გამომძიებლის გ.სხირტლაძისა და ზედამხედველი პროკურორის ი.ბაღათურიასპასუხისმგებლობის საკითხი.5. ამის ნაცვლად კი თბილისის რეგიონის სამხედრო პროკურატურის პროკურორსგ.სხირტლაძეს 2004 წლის 07 აპრილს გამოაქვს კიდევ ერთი დადგენილებადამატებითი, ამჟამად უკვე რიგით მეხუთე ტრასოლოგიური ავტოტექნიკურიექსპერტიზის დანიშვნის შესახებ. ექსპერტიზის ჩატარება ისევ იუსტიციისსამინისტროს ექსპერტიზისა და სპეციალურ გამოკვლევათა ცენტრს დაევალა.დაზარალებული მარიამ საყვარელიძე უარს აცხადებს დამატებითი ექსპერტიზისჩატარებაზე, მაგრამ მას არავინ უსმენს (იხ. ტ.2. ს.ფ. 12-15).დამატებითი ექსერტიზის დანიშვნის პარალელურად, პროკურორი გ.სხირტლაძე,რომელიც, როგორც ჩანს, კარგად ხედავს, თუ რამდენად ეწინააღმდეგება წინაექსპერტიზების დასკვნებსა და, შესაბამისად, რეალობასაც, ბოლო, 1 აპრილისექსპერტიზა, კითხვას უგზავნის თბილისის საგზაო პოლიციის უფროსს,შემთხვევით, ზუსტად იმ დღეს, ზუსტად იმ ადგილზე, ზუსტად იმ დროს, რაიმესხვა ავტოსაგზაო შემთხვევა ხომ არ მომხდარაო! პასუხი, რასაკვირველია,უარყოფითია (იხ. ტ.2. ს.ფ. 16-17).ყოველივე ზემოთქმულის ფონზე, როცა საბრალდებო დასკვნის დაწერაღა იყოდარჩენილი, მივიღეთ სრულიად მოულოდნელი შედეგი: საქმე, რომელშიცყველაფერი დადგენილი და გამოძიებული იყო, 19 აპრილს ამოღებული იქნათბილისის რეგიონის სამხედრო პროკურორის უწყებრივი საგამოძიებოქვეგანყოფილებიდან და შემდგომი გამოძიებისათვის გადაეგზავნა სახელმწიფოუშიშროების სამინისტროს საგამოძიებო დეპარტამენტს (იხ. ტ.2. ს.ფ.6-8) ანუ,პრაქტიკულად, გამოძიებული საქმე „შემდგომი გამოძიებისთვის“ გადაეცა იმუწყებას, რომლის თანამშრომლებიც არიან ეჭვმიტანილი ამ დანაშაულის ჩადენაში.გადაცემა მოხდა 2004 წლის 19 აპრილს და დადგენილებას ხელს აწერს მაშინდელიგენერალური პროკურორი ირაკლი ოქრუაშვილი, ოღონდ დადგენილებაში არ ჩანს,რაღა უნდა გამოიძიონ შემდგომმა გამომძიებლებმა.აღნიშნულიდან მხოლოდ ერთი დასკვნის გაკეთება შეიძლება - პროკურატურას არსურს საქმის სასამართლოში გადაგზავნა.19 მაისს დაიდო კიდევ ერთი ახალი, რიგით მეხუთე, დასკვნა (#561/13-562/14),რომლის ავტორებიც უკვე შეუძლებლად მიიჩნევენ იმის გარკვევას, თუ როდისმოხდა „საპირისპირო ზოლზე ამა თუ იმ ა\მანქანის გადასვლა“. თუმცა, ვერც ესექსპერტიზა გაექცა იმის აღიარებას, რომ „სატრანსპორტო საშუალებათაურთიერთკონტაქტს ადგილი უნდა ჰქონოდა ავტომობილ „ბმვ-ს“ სამოძრაო ზოლში.მართალია, აქ კატეგორიული ტონი უკვე გაქრა, მაგრამ დასკვნის მომდევნო ნაწილიისევ ადასტურებს იმ ფაქტს, რომ „საქმის ასეთი ვითარებაში ატომობილი „ბმვ-ს“მძღოლ დავით საყვარელიძის მოქმედებაზე არ იყო დამოკიდებული ა\საგზაოშემთხვევის თავიდან აცილება“. მეორე მხრივ, ექსპერტებს მოჰყავთჯავშანტრანსპორტორის მგზავრების ჩვენებები და ასკვნიან, რომ მათი ჩვენებებისმიხედვით ჯავშანტრანსპორტორის მძღოლს ავთანდილ მამალაძეს არ შეეძლოავტოსაგზაო შემთხვევის თავიდან აცილება (იხ. ტ.2. ს.ფ. 19-34).46