2006 წლის I ნახევარი

ბავშვის მომვლელის ან შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე პირის დასაქმება – მისითანხმობის გარეშე” (მუხლი 18).ევროპის სოციალური ქარტიის პირველი მუხლის მე-4 პუნქტის თანახმად,ხელმომწერმა ქვეყნებმა უნდა “ეფექტურად დაიცვან მუშაკის მიერ ნებაყოფლობითარჩეული სამუშაოს შესრულების გზით ფულადი სახსრების გამომუშავების უფლება.”ევროპის სოციალური უფლებების კომიტეტის ინტერპრეტაციით ეს ვალდებულებამოიცავს ყველანაირი დისკრიმინაციის აღმოფხვრას შრომითი ურთიერთობისიურიდიული სტატუსის მიუხედავად. 7საქართველოში მკვეთრი სხვაობა არსებობს კერძო და სახელმწიფო სტრუქტურებშიდასაქმებულთა შორის. საზოგადოდ, მსგავსი უთანასწორობა დაშვებულია მხოლოდსამუშაოს სპეციფიკიდან გამომდინარე და მხოლოდ იმ საკითხებში, რომლებისერთგვაროვნად დარეგულირება შეუძლებელია სამსახურის იურიდიულისტატუსიდან გამომდინარე.ახალი შრომის კოდექსის მიხედვით, შრომითი ხელშეკრულების შეწყვეტის ერთ-ერთი საფუძველი ხანგრძლივი შრომისუუნარობაა, რომლის ვადაც „აღემატებაზედიზედ 30 კალენდარულ დღეს, ან 6 თვის განმავლობაში საერთო ვადა აღემატება50 კალენდარულ დღეს.“ (მუხლი 37 ზ.) 36-ე მუხლის მე-2 პუნქტის ზ) ქვეპუნქტისმიხედვით, ზედიზედ 30, ხოლო 6 თვის განმავლობაში 50 კალენდარულ დღეზენაკლები შრომისუუნარობა შეიძლება გახდეს შრომითი ურთიერთობის შეჩერებისსაფუძველი. თუმცა, ამ შემთხვევაშიც საჭიროა დასაქმებულის სპეციალურიმოთხოვნა (მუხლი 36, პუნქტი 3).„საჯარო სამსახურის შესახებ“ კანონის მე-100 მუხლის 1-ლ პუნქტში ვკითხულობთ,რომ „მოხელე შეიძლება გაათავისუფლონ სამსახურიდან ავადმყოფობის ანდასახიჩრების გამო სამსახურში ზედიზედ ოთხი თვის, ან კალენდარული წლისმანძილზე ექვსი თვის გამოუცხადებლობის გამო 8 . გარდა ამისა, „ხანგრძლივიშრომისუუნარობის გამო გათავისუფლების შესახებ მოხელეს წერილობით უნდაეცნობოს გათავისუფლებამდე ორი კვირით ადრე მაინც.“ (მუხლი 108, პუნქტი 1)ჩვენი აზრით, მსგავსი უთანასწორო უფლებები კერძო და საჯარო სექტორშიდასაქმებულთა შორის არანაირი ობიექტური მიზეზებით არაა გამართლებული.როგორც ზემოთთქმულიდან ჩანს, მიუხედავად საქართველოს შრომის კოდექსისდადებითი მხარეებისა, ის მაინც დახვეწას მოითხოვს, გარდა ამისა შრომისკოდექსი და ,,საჯარო სამსახურის შესახებ~ კანონი ერთმანეთთანშესაბამისობაშია მოსაყვანი.7 მაგ.: #6/1999 ტურიზმის პროფესიონალთა ეროვნული სინდიკატი საფრანგეთის წინააღმდეგ; 2001 წლის 30იანვრის რეკომენდაცია ResCHS(2001)18არაფერს ვიტყვით იმ ფაქტზე, რომ კერძო სექტორისგან განსხვავებით (შრომის კოდექსი, მუხლი 36, პუნქტი 4),საჯარო მოხელეს სამსახურეობრივი ურთიერთობის შეჩერების პერიოდშიც უნარჩუნდება თანამდებობრივისარგო,, დანამატები, ან ეძლევა სხვაგვარი კომპენსაცია (საჯარო სამსახურის შესახებ კანონის 88-ე მუხლი). ჩვენისაზრით, ამ შემთხვევაში, უთანასწორობა გამოწვეულია კერძო მეწარმეებისთვის ზედმეტი დაგაუთვალისწინებელი ხარჯების აცილებით, რაც გარკვეულწილად ამართლებს აღნიშნულ უთანასწორობას408