Eindrapport Lessen Uit Recente Arbeidsmigratie - Tweede Kamer

253 Kamerstuk 29 407, nr. 3.
254 Kamerstuk 29 407, nr. 7.
255 Kamerstuk 29 407, nr. 21.
256 Kamerstuk 29 407, nr. 21.
257 Kamerstuk 29 407, nr. 23.
258 Kamerstuk 29 407, nr. 16.
259 Zie o.a. Kamerstuk 29 407, nr. 14,
Kamerstuk 29 407, nr. 19 en Kamerstuk 29 407,
nr. 26.
260 Kamerstuk 29 407, nr. 23.
261 Kamerstuk 29 407, nr. 30, Handelingen
22 november 2005, blz. 1592–1595.
262 Kamerstuk 29 407, nr. 77.
263 Kamerstuk 29 407, nr. 30, Handelingen
22 november 2005, blz. 1592–1595.
werd hiermee overbodig en verviel. Tegelijkertijd nam de Tweede Kamer
de motie Bussemaker/Bruls 253 aan. Deze motie strekte tot invoering van
een bestuurlijke boete in de Wet arbeid vreemdelingen om illegale
tewerkstelling van Midden- en Oost-Europese werknemers te voorkomen.
Deze bestuurlijke boete ging uiteindelijk in per 1 januari 2005. 254 Uiteindelijk
viel het besluit om de verplichting tot een tewerkstellingsvergunning
tot 1 mei 2006 te handhaven, inclusief arbeidsmarkttoets. Voor
bepaalde sectoren en beroepen konden uitzonderingen worden gemaakt.
Voortzetting van overgangsmaatregelen (zomer 2005)
In de zomer van 2005 komt de vraag op of er een aanpassing moet komen
op het bestaande beleid voor het werknemersverkeer. Uit een evaluatie 255
bleek dat de arbeidsmigratie uit Midden- en Oost-Europa sinds de
toetreding van de tien lidstaten sterk was gestegen. Hoewel er volgens het
kabinet geen sprake was van grootschalige verdringing, hadden enkele
sectoren hier wel last van. 256 Verdringing, voornamelijk aan de onderkant
van de arbeidsmarkt, was volgens de VVD- en CDA-fractie een belangrijk
argument om het bestaande beleid voort te zetten. De woordvoerder van
de PvdA-fractie nuanceerde deze gedachte, omdat er ook sprake was van
een mismatch tussen werklozen en vacatures.Op het gebied van de
economie wezen Kamerleden van de fracties van GroenLinks, D66, VVD
en CDA voornamelijk op de noodzaak van activerend arbeidsmarktbeleid
voor Nederlandse werklozen. 257 Op grond van deze argumenten werd
besloten het bestaande beleid tot 1 mei 2006 voort te zetten en extra
inspanningen te leveren Nederlandse werklozen aan de slag te helpen. 256
Notificatieplicht voor grensoverschrijdende dienstverlening (najaar 2005)
In een brief van 2 juli 2004 zegde de minister van Sociale Zaken en
Werkgelegenheid (De Geus) een uitbreiding van de Wet arbeidsvoorwaarden
grensoverschrijdende arbeid (Waga) toe, om meer gelijke
arbeidsvoorwaarden te bewerkstelligen. 258 Vrij verkeer van diensten kon
verdringing op de Nederlandse arbeidsmarkt en schijnconstructies in de
hand werken, zo was de gedachte. Vanaf 2004 sprak de Tweede Kamer
met de toenmalige staatssecretaris van Sociale Zaken en Werkgelegenheid
(Van Hoof) over de mogelijkheid om meer grip te krijgen op de
instroom van arbeidsmigranten die onder het vrij verkeer van diensten
vallen. Het dienstenverkeer was immers vrij met ingang van 1 mei
2004. 259 Vanaf 2005 werd het argument van misbruik van vrij verkeer van
diensten voornamelijk gebruikt als waarschuwing voor de misstanden op
de arbeidsmarkt: schijn-zzp’ers, schijnconstructies en illegale detacheringen
zouden de arbeidsmarkt verstoren en hadden een verdringingseffect
volgens de fracties van CDA, GroenLinks, PvdA, SP en LPF. 260 Voor
het eerst stelden de CDA- en GroenLinks-fractie aan de orde dat er
kwaliteitseisen moesten komen voor aan uitzendbureaus uit Midden- en
Oost-Europa. 261 Vanaf eind 2007 was ook duidelijk dat er in Nederland
5 000 tot 6 000 malafide uitzendbureaus waren. 262 Woordvoerders van de
D66- en VVD-fractie wezen op de voordelen van vrij verkeer voor de
Nederlandse economie. 263 Omdat een tewerkstellingsvergunning voor
dienstverkeer niet was toegestaan, voerde Nederland een notificatieplicht
in. Via een melding van dienstverleners die in Nederland kwamen werken
kon controle mogelijk worden gemaakt.
Terugdringing beperkende maatregelen? (1 mei 2006)
Bij het besluit de beperkende maatregelen al dan niet te handhaven na
1 mei 2006 spelen een groot aantal elementen een rol. Enerzijds zijn er
zorgen over de omvang van de arbeidsmigratie, het risico van verdringing
van Nederlands arbeidsaanbod, de vrees voor onderbetaling en mogelijke
Tweede Kamer, vergaderjaar 2011–2012, 32 680, nr. 4 110