Eindrapport Lessen Uit Recente Arbeidsmigratie - Tweede Kamer

141 Verslag openbaar gesprek met de heer
Karakus, wethouder Gemeente Rotterdam,
mevrouw Poppe-de Looff, burgemeester
Gemeente Zundert, de heer Koops, ABU,
17 juni 2011.
142 Snel (2010).
143 Verslag openbaar gesprek met de heer
Steenmetser, Directeur Welzijn, Jeugd en
Burgerschap van de Gemeente Den Haag en
de heer van Rooij, burgemeester gemeente
Horst aan de Maas, 17 juni 2011.
144 College van Burgemeester en Wethouders,
Monitor Midden- en Oost-Europeanen 2010,
bijlage bij de brief aan de gemeenteraad van
Rotterdam, 7 juni 2011.
145 De Polentop is een jaarlijks terugkerend
overleg tussen gemeenten en de minister van
SZW.
146 College van Burgemeester en Wethouders,
Monitor Midden- en Oost-Europeanen 2010,
bijlage bij de brief aan de gemeenteraad van
Rotterdam, 7 juni 2011.
147 Verslag openbaar gesprek met de heer
Karakus, wethouder Gemeente Rotterdam,
mevrouw Poppe-de Looff, burgemeester
Gemeente Zundert, de heer Koops, ABU,
17 juni 2011.
De heer Karakus: «Het zal je maar gebeuren dat je in een keer 25 000
mensen extra krijgt in een wijk van 30 000 tot 40 000 inwoners. Het was
niet beheersbaar. We houden de vinger aan de pols, maar het is nog
steeds niet beheersbaar omdat er nieuwe stromen naartoe komen.» 141
Steden zien nog steeds een toename van arbeidsmigranten uit Midden-
en Oost-Europa.
In Den Haag is er sprake van een verdubbeling van het aantal Midden- en
Oost-Europeanen in 2010 ten opzichte van 2008 die een beroep doen op
de woonvoorzieningen in de stad. Bulgaren zijn de snelst groeiende groep
Midden- en Oost-Europeanen in Den Haag. 142
De heer Steenmetser: «In 2008 waren er 5 500 Midden- en
Oost-Europeanen geregistreerd. In 2010 waren het er 10 000. Er is dus een
verdubbeling opgetreden en daarmee moet wel rekening worden
gehouden bij de stedelijke voorzieningen. Daar bouw je bij wijze van
spreken niet tegenop. Daar zitten de mensen die niet geregistreerd zijn
natuurlijk nog niet bij.» 143
Gemeenten proberen de problemen op te lossen
Gemeenten reageerden pas op de komst van arbeidsmigranten uit
Midden- en Oost-Europa toen de stroom in 2007–2008 al op gang was
gekomen. Inmiddels stellen steden zoals Rotterdam en Den Haag een
monitor op waarin de stand van zaken wordt gegeven en het beleid wordt
uitgewerkt. 144 In 2007 nam Rotterdam het initiatief voor een Polentop. 145
Rotterdam richt zich vooral op de aanpak van huisjesmelkers. In 2010 is
extra capaciteit ingezet voor het opsporen en opheffen van irreguliere
verblijfsinrichtingen.
Rotterdam kiest voor spreiding van de arbeidsmigranten, waarbij in
bepaalde wijken niet meer dan twee of drie mensen per woning
gehuisvest kunnen worden. De gemeente heeft samen met de wooncorporaties
een nieuwe systematiek voor tijdelijke huisvesting opgezet,
waarvan bonafide uitzendbureaus gebruik mogen maken. 146 De stad is
geen voorstander van het huisvesten van migranten op industrieterreinen
of bedrijfslocaties, omdat dit de integratie niet bevordert. Bovendien
wordt het ombouwen van kantoorruimten naar woningen financieel niet
rendabel geacht.
De heer Karakus: «Men verwijt mij wel eens dat ik nee zeg tegen een
voorstel om een industrieterrein, een goedkope locatie, een kantoorpand
of een bedrijfsruimte om te bouwen voor tijdelijke huisvesting. Ik wil
daaraan niet toegeven omdat ik vind dat je die mensen niet moet
wegstoppen. Dan isoleer je hen niet alleen sociaal, maar je krijgt ook te
maken met aspecten op het gebied van veiligheid.» 147
De stad had verder willen zijn met realisatie van woningen voor tijdelijke
arbeidsmigranten. Om meer woningen in de stad te realiseren heeft
Rotterdam een convenant met uitzendbureaus gesloten, maar van de
geplande 1500 woningen zijn er als gevolg van de crisis nog maar 318
gerealiseerd. 147 Daarbij heeft de crisis ook tot gevolg dat er minder
mensen verhuizen, zodat huurwoningen of sloopwoningen niet leeg
komen te staan. Voor het toekomstige beleid zet de gemeente in op:
– three strikes you’re out. Dit betekent dat elke eerste overtreding wordt
aangepakt met een bestuurlijke boete, slecht verhuurderschap wordt
vervolgens bestraft met een huurverbod en ten slotte kan een
verkoopplicht worden opgelegd aan malafide pandeigenaren.
Tweede Kamer, vergaderjaar 2011–2012, 32 680, nr. 4 68