Eindrapport Lessen Uit Recente Arbeidsmigratie - Tweede Kamer

161 Kamerstuk 29 407, nr. 118.
162 Kamerstuk 32 680, nr. 5.
van kantoren en andere panden naar huisvesting voor arbeidsmigranten
kan gedacht worden aan een verruiming van de Bouw- en Ruimtelijke
Ordening – regelgeving. In dit verband zal het kabinet voorstellen
uitwerken om eenvoudiger en sneller omgevingsvergunningen te kunnen
verlenen voor logiesfuncties voor (buitenlandse) werknemers. Er komt
een voorstel voor een nieuw Bouwbesluit; er komen normen voor goede
huisvesting in de cao voor uitzendkrachten. De sector handhaaft zelf die
afspraken. 161 Tenslotte biedt het Rijk gemeenten ondersteuning in de
vorm van een geïnitieerd netwerk van gemeenten voor gegevensuitwisseling
en is een praktijkteam van het Rijk beschikbaar voor ondersteuning.
162
De minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties (BZK) (Donner)
geeft in zijn brief aan de commissie aan dat de gemeenten in de afgelopen
jaren de huisvestingsproblematiek adequaat hebben opgepakt. Voor een
deel is dit toe te schrijven aan de integrale aanpak. In een aantal
gemeenten, in het bijzonder Den Haag en Rotterdam, zijn evenwel nog
problemen. In samenwerking met de Vereniging Nederlandse Gemeenten
(VNG) onderzoekt BZK momenteel de mogelijkheden en wenselijkheid van
een «virtual community» voor kennisdeling tussen gemeenten over onder
andere huisvesting van de Midden- en Oost-Europeanen. 162 De minister
van BZK wil het Plan van aanpak in samenwerking met gemeenten
intensiveren.
De provincies hebben een kaderstellende rol
Gemeenten hebben een autonome bevoegdheid op het gebied van
huisvesting en leefbaarheid. De provincie heeft een kaderstellende rol.
Evenals de Rijksoverheid werkt de provincie mee aan de totstandkoming
van samenwerking en gegevensuitwisseling tussen gemeenten. Het
gevoerde beleid is niet in alle provincies gelijk, maar provincies zijn qua
inrichting ook verschillend. De provincie Limburg heeft bijvoorbeeld
gekozen voor een ‘open deurconstructie’ en streeft naar structurele
huisvestingsvormen voor tijdelijke arbeidskrachten.
De rol van de provincie wordt door sommige gemeenten als problematisch
ervaren op het gebied van ontheffingen van bestemmingsplannen.
De provincie acht het in principe niet gewenst dat structurele huisvestingsbehoefte
wordt opgevangen op plaatsen waar de provincie geen
(toename) van de woonfunctie nastreeft, zoals in het buitengebied, op
agrarische bedrijven of op bedrijventerreinen. In het bestemmingsplan
weegt de provincie alle belangen. Het gaat dan om de belangen van de
gemeenten, de arbeidsmigranten, maar ook om economische (bijvoorbeeld
toeristische) belangen.
5.5 Verschillende oorzaken voor het ontstaan van de
huisvestingsproblematiek
Toestroom arbeidsmigranten is te groot voor de bestaande woningvoorraad
Het aantal woningen om de arbeidsmigranten te huisvesten is, behalve in
krimpgebieden, niet voldoende aanwezig. Hierdoor zijn gemeenten
genoodzaakt om onwenselijke situaties te gedogen.
Te late reactie van gemeenten en woningcorporaties
Gemeenten en woningcorporaties hebben, uitzonderingen daargelaten,
lang als uitgangspunt genomen dat de verantwoordelijkheid voor
huisvesting van arbeidsmigranten bij de werkgever ligt. Op zich is dit ook
zo vastgelegd in het Handhavingskader, maar gemeenten hebben laat
gereageerd op de invulling die werkgevers aan deze verantwoordelijkheid
Tweede Kamer, vergaderjaar 2011–2012, 32 680, nr. 4 73