Eindrapport Lessen Uit Recente Arbeidsmigratie - Tweede Kamer

150 Verslag openbaar gesprek met de heer
Karakus, wethouder Gemeente Rotterdam,
mevrouw Poppe-de Looff, burgemeester
Gemeente Zundert, de heer Koops, ABU,
17 juni 2011.
151 Verslag openbaar gesprek met mevrouw
Poppe-de Looff, Burgemeester Zundert,
17 juni 2011.
152 10%-toewijzingsregeling is een regeling die
is ingegaan op 1 januari 2011 waarbij 10% van
de woningen door woningbouwcorporaties
mogen worden toegewezen aan huurders met
een huishoudinkomen dat hoger is dan
€ 33 614 per jaar.
Oost-Europese landen in de gemeente wonen, voornamelijk Polen. 150 Niet
alle arbeidsmigranten werken in Zundert, de meesten werken buiten de
gemeente. De gemeente wil het totale aantal arbeidsmigranten terugbrengen
tot 1200. Een grote groep verblijft in omliggende recreatieparken,
vooral in recreatiepark Patersven. Hier vindt verdringing plaats van de
oorspronkelijke recreanten. De situatie op de recreatieparken werd
gedoogd, maar de gemeente probeert met bestuurlijke dwang de situatie
te wijzigen. Het is echter een langdurige procedure en de mogelijkheden
zijn beperkt omdat het privaat recht van toepassing is.
Mevrouw Poppe-de Looff: «Een recreatiepark is echter niet bedoeld voor
permanente bewoning, dus u begrijpt dat wij daar niet echt gelukkig mee
zijn. Wij ontwikkelen beleid om voor de toekomst toch een mogelijkheid te
creëren. Wij zoeken daarbij naar een grootschalige huisvesting waar
migranten gehuisvest kunnen worden.» 151
5.4 Rol woningcorporaties, werkgevers, rijksoverheid en
provincie
Bij de huisvesting van arbeidsmigranten uit Midden- en Oost-Europa
spelen naast de gemeenten de woningcorporaties, de werkgever, de
rijksoverheid en de provincie een rol. Deze paragraaf licht de rol van deze
actoren toe.
Rol woningcorporaties voor tijdelijke arbeidsmigranten is gering
Wanneer arbeidsmigranten zich permanent in Nederland willen vestigen
en niet op eigen kracht woonruimte kunnen vinden, rekenen de woningcorporaties
het tot hun taak om deze groep te huisvesten. Deze arbeidsmigranten
vallen onder de reguliere woningtoewijzing, met de daarbij
behorende wachttijd. Er zijn voor deze doelgroep geen speciale quota,
zoals bijvoorbeeld bij statushouders (toegelaten asielzoekers), door het
Rijk op grond van de Huisvestingswet opgelegd. Dit is wettelijk ook niet
toegestaan. Elke gemeente kreeg een taakstelling opgelegd voor wat
betreft het huisvesten van deze doelgroep. Het is overigens niet
eenvoudig voor arbeidsmigranten om in aanmerking te komen voor de
sociale huursector in de sector logies/wonen. Zij ondervinden beperkingen
in de vorm van toewijzingscriteria. Voorbeelden hiervan zijn een
arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd en een aantoonbaar woonverleden
in Nederland. Deze vereisten worden overigens lokaal opgelegd.
Het zijn geen wettelijke eisen. Omdat arbeidsmigranten in sommige
gevallen met meer personen een woningaanvraag doen kan het gezamenlijke
inkomen boven de grens van € 33 614 uitkomen. Op dat moment is
de 10%-toewijzingsregeling van kracht. 152 Deze regeling staat al sterk
onder druk omdat veel steden in de Randstad te maken hebben met een
tekort aan woningen. De beperkingen gelden niet bij de kamergewijze
verhuur.
De groepen die voor een korte periode (tot vier maanden) en middellange
termijn (tot drie jaar) in Nederland werken kunnen ook in aanmerking
komen voor het reguliere sociale sector aanbod. Deze groepen hebben,
gezien hun korte verblijf, behoefte aan zogenaamde ‘short stay’ voorzieningen.
In het algemeen is hiervan te weinig aanbod. Alleen in de
krimpgebieden zouden er mogelijkheden zijn om op korte termijn aan een
woning te komen. Landelijk geldt een inschrijving in de GBA als
voorwaarde.
Voor de shortstay voorzieningen geldt dat het probleem tot twee jaar
geleden nog niet werd herkend bij corporaties en lokale overheden. Daar
Tweede Kamer, vergaderjaar 2011–2012, 32 680, nr. 4 70