PDF - Stortinget

201114. juni – 1) Nasjonal helse- og omsorgsplan 2) Helse- og omsorgstjenesteloven 3) Folkehelseloven4) Repr.forslag fra repr. Sjøli, Høie, Halleraker, Røbekk Nørve og Aspaker om den kommunale jordmortjenesten5) Repr.forslag fra repr. Per Arne Olsen, Kjønaas Kjos og Jæger Gåsvatn om «pakkeforløp» i kreftomsorgen4683Jon Georg Dale (FrP) [14:32:35]: Til liks med representantenGeir-Ketil Hansen skal eg også snakke omFramstegspartiet sin utmerkte helsepolitikk. Det er jo littspesielt å høyre representanten Hansen etterlyse budsjettmidlartil helseføretaka gjennom statsbudsjettbehandlinganår ein samstundes veit at Geir-Ketil Hansen og alle hanspartikollegaer i SV – og elles i regjeringa – stemmer imotkvar gong vi kjem med nye forslag. Geir-Ketil Hansen skalfå rikeleg anledning allereie førstkommande fredag til åstemme for auka løyvingar til helseføretaka. Eg tippar atvi ikkje ser den same høge sigarføringa frå SV då.Det er jo slik at Framstegspartiet brukar pengar påskattelette, det er vi veldig stolte av. Men samtidig har viløyvd fleire milliardar kroner meir til helseføretaka i detopphavlege statsbudsjettet for 2011. Men det er ikkje nok,for helseføretaka har også store organisatoriske utfordringar,som vi har vore inne på tidlegare. Det vert stadig fleirebyråkratar – 17 000 byråkratar i helseføretaka, 14 000pasientsenger og 8 500 legar. I helseføretaka er det dobbeltså høg byråkratfaktor som legefaktor. Då kan gjerneGeir-Ketil Hansen vere svært fornøgd med helsetenestene,men eit eller anna er på ville vegar.Når ein då veit at også fleire av desse byråkratane – fleireenn 10 000 – jobbar med heilt andre ting enn pasientbehandling,berre understrekar det poenget. Her er detenorme organisatoriske utfordringar, som SV og regjeringspartiaglatt hoppar bukk over, og ein fortset med åmarme på det same dei har gjort heile tida, nemleg at det erkontroll på helsetenestene. Men kvifor ser vi då unntakstilstandenved OUS? Kvifor ser vi at legar på anestesieni Bergen åtvarar? Kvifor ser vi kampen om lokalsjukehusa?Kvifor ser vi oppslag etter oppslag om feilbehandlingav pasientar, om det faktisk var kontroll der ute? Ja, Geir-Ketil Hansen veit betre enn det han gir uttrykk for på talarstolenher om tilstanden i norsk helsevesen. Det er ingengrunn til å rosemåle meir enn det regjeringspartia allereiehar gjort.Så er det fornøyeleg å høyre Per Olaf Lundteigen snakkeom definisjonen av lokalsjukehus. Han legg seg jo påein heilt annan definisjon enn det Senterpartiet kjem til åstemme for i dag, for han legg seg på Framstegspartiet ogLegeforeningen sin definisjon av innhaldet i lokalsjukehusa.Per Olaf Lundteigen var ikkje i salen då vi foresloå stoppe omstillingsprosessane, trass i at han var etterlystfrå talarstolen. Då stod slaget – det står igjen i dag, omdefinisjonen av minstekrav til eit lokalsjukehus. Då kangjerne Per Olaf Lundteigen og Senterpartiet late som deier einige med Framstegspartiet og Legeforeningen i definisjonen,men når ein kjem til votering seinare i dag, viserdei den haldninga dei eigentleg står for.Gunvor Eldegard (A) [14:35:47]: Dette er ein viktigdag for folk i landet vårt. Om du er sjuk, skal du få rett behandlingpå rett stad til rett tid. Det er det Samhandlingsreformadreiar seg om. Me veit at mange pasientar oppleverat tenestene ikkje samhandlar godt nok. Det gjeld bådeinnan sjukehus og mellom sjukehus og kommunehelseteneste.Enkelte pasientar som i dag får behandling eller erutskrivingsklare frå sjukehus, kan faktisk få like god ellerbetre behandling og omsorg i eigen kommune. Da bør deifå det.Det siste året har me satsa mykje på å behandla sjukdom.Det er bra. Men me må verta flinkare til å førebyggja.Ifølgje WHO kan 80 pst. av hjarteinfarkt, 90 pst. av diabetesog 30 pst. av tilfella av kreft førebyggjast eller utsetjastmed endringar i kosthald, fysisk aktivitet og røykjevanar.Det skal løna seg å førebyggja sjukdom i forkant i stadenfor å reparera i etterkant. Derfor skal me satsa meir på åunngå at folk vert sjuke, og sørgja for at det løner seg forkommunar og sjukehus å samarbeida.I mange år har eg jobba for noko som er kalla helsestasjonfor eldre i Ski. Det har resultert i ein seniorkontakt,som eg personleg ønskjer å utvida enda meir. Der skal deieldre få tilbod om heimebesøk det året dei fyller 75 år,med formål om bl.a. praktiske tilretteleggingar – kanskjesmå ting som gjer kvardagen enklare for dei. I tilleggkunne me kanskje avdekkja einsemd. For me veit at veldigmange eldre sit mykje aleine. Det er god førebyggingå sørgja for å få desse ut av huset og i saman med andre.Andre ting kan vera f.eks. matlagingskurs for eldre menn,for me veit at rett kosthald er utruleg bra for førebygging.Det er det det handlar om: Me må hindra at folk vert sjukeav sjukdommar som faktisk kan førebyggjast. No er detfaktisk eit incitament for kommunane å førebyggja, og deter noko av det viktigaste med vedtaket i dag.For å få til denne reforma treng me lokalmedisinskesenter. Førebels er det berre tolv i landet, men sju er underplanlegging. Kommunane er òg nøydde til å samarbeidafor å få til samhandlinga.I Follo meiner eg at me må utvikla eit felles lokalt medisinsksenter. Ski sjukehus er ei naturleg plassering av eitsånt senter. Der har me plass, og frå før har me legevakt,poliklinikk og palliativ avdeling der, så moglegheitene forå få eit veldig godt lokalt medisinsk senter er verkeleg tilstades.Heilt til slutt: Eg er òg glad for den gode løysinga somme har funne for Lærdal sjukehus.Robert Eriksson (FrP) [14:38:55]: Det har vært interessantå følge dagens debatt. Mye har vært sagt, men lameg aller først få lov til å uttrykke min bekymring for detvedtaket stortingsflertallet er i ferd med å gjennomføre.Vi har et helsevesen som etter mitt skjønn i dag er uteav kontroll, og som er preget av kaos. Senere dagers medieoppslag,ikke bare de siste dagene, men faktisk det sisteåret, har vist den ene saken etter den andre som har indikerthvilken krise som er i helsevesenet. Mye av den krisenskyldes faktisk pengespørsmål. Da er svaret fra regjeringenat man nok engang skal starte en stor reform med åbegynne i feil ende ved å skru ned enda mer penger, somgjør at man øker kaoset og usikkerheten enda mer. Hvemblir da de store taperne? Jo, det er helt klart pasientene.Det vil føre til store utfordringer og problemer.Ta f.eks. mitt eget fylke, Nord-Trøndelag. Det er jo fristendeå spørre statsråden og flertallet i denne salen hvordanman har tenkt at Namsskogan kommune, med 920 innbyggere,skal kunne bygge opp et fullverdig og godt helsetilbudfra 1. januar 2012, og hvordan man har tenkt at Lier-