nowa ukraina
nowa ukraina
nowa ukraina
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Rozłam elektoralny w Ukrainie. Konflikt partii i wartości … 111<br />
którego warto się konsolidować i do którego warto dążyć. Koncepcje zjednoczeniowe<br />
pojawiały się nawet wtedy, gdy Ukraina nie posiadała własnego państwa. Pod koniec<br />
XIX i na początku XX w. istniały idee jednoczące myślicieli podzielonej Ukrainy<br />
(pod zaborem rosyjskim i austriackim). Była to przede wszystkim idea rozbudzenia<br />
świadomości narodowej — idea zmiany nazwy własnej. Nową nazwę „Ukraińcy”<br />
wprowadzono w miejsce nazwy „Rusini” najpierw na Ukrainie Naddnieprzańskiej.<br />
Prace Mykoły Kostomarowa, Wołodymyra Antonowycza, Mychajły Drahoma<strong>nowa</strong><br />
oraz innych pisarzy drugiej połowy XIX w. przygotowały grunt pod utrwalenie<br />
się nazwy „Ukraińcy”. Nowa nazwa własna wyraźnie wyodrębniała Ukraińców<br />
spośród innych „ruskich” narodów Rosji carskiej, łamiąc imperialną ideę „wszechrosyjskości”<br />
(общерусскости) oraz podkreślając samostanowienie i odrębność narodu<br />
ukraińskiego. Z czasem potrzebę zmiany nazwy własnej odczuły także ukraińskie<br />
społeczno-polityczne środowiska pod zaborem austriackim, które sprzeciwiły<br />
się idei moskwofilstwa.<br />
Czy w dzisiejszej Ukrainie dojdą do głosu idee zjednoczeniowe? Na poziomie<br />
społecznym są nimi szacunek dla ludzi starszych czy ochrona środowiska po katastrofie<br />
w Czarnobylu. Istnieje także okaleczona idea patriotyzmu i akceptacja<br />
własnego miejsca w granicach obecnej Ukrainy. Idea ta nie wydaje się efemeryczna.<br />
Mentalność narodu ukraińskiego zarówno na wschodzie, jak i na zachodzie<br />
kraju jest głęboko zindywidualizowana. I właśnie indywidualizm, będący podstawowym<br />
motywem działania, może stać się wstępnym warunkiem ustanowienia<br />
demokratycznej kultury politycznej Ukraińców.<br />
Tłumaczenie z języka ukraińskiego: Dawid Gacek<br />
Куц Г., Електоральний розкол в Україні. Партійне та ціннісне протистояння<br />
на прикладі Харківської області<br />
Перманентний виборчий процес в Україні (2004 р. — вибори президента,<br />
2006 р. — вибори парламенту, 2007 р. — дострокові парламентські вибори,<br />
2008 р. — активне введення в політичний дискурс виборчої риторики щодо<br />
дострокових виборів як президента, так і парламенту) призводить до поглиблення<br />
електорального розколу між Заходом та Сходом України. Електоральний<br />
розкол, рельєфно окреслившись під час бурхливих президентських виборів<br />
2004, переріс у партійні протистояння на парламентських виборах 2006 р.<br />
та 2007 р. З однієї сторони барикад — “помаранчевий” табір прибічників<br />
тодішнього президента В. Ющенка, з іншої — “біло-блакитний” табір зі своїм<br />
лідером — В. Януковичем. Причиною партійного протистояння стало протистояння<br />
ціннісних пріоритетів, позаяк тяжіння до цінностей та принципів,<br />
а не до ідеологічних доктрин — це основна риса більшості політичних партій<br />
сучасної України.