feminizam_2_gesamt_v3

73
I poglavlje: prava i slobode
svaku duhovnu i telesnu vezu sa poludelim i dovodi u životnu
opasnost njegovog bračnog druga. Razvod braka zbog telesne
ili duševne bolesti može se dozvoliti samo na osnovu lekarskog
mišljenja pribavljenog u brakorazvodnoj parnici.
Moralna pokvarenost – moralna pokvarenost postoji ako bračno
lice: izvrši „protivprirodno polno delo“, ako stalno ne vrši bračnu
dužnost iz potpune obesti, a u roku od najmanje jedne godine,
ako je osuđeno na zločinstvo ili prestup izvršen posle sklapanja
braka u vezi s trajnim gubitkom časnih prava, ako namerno i stalno
zlostavlja i kinji svog bračnog druga, ili u braku inače pokazuje
takvo stanje koje u svim prilikama životnu zajednicu čini potpuno
neizdrživom, i sve to samo onda ako se takvo vladanje produži za
vreme od najmanje jedne godine.
Otpadništvo od pravoslavne vere – prema SPC, brak se razvodi
krivicom bračnog lica koje otpadne od pravoslavne vere, ili primi
drugu veru ili veroispovest, ili bude konačno isključeno iz crkvene
zajednice.
Bračna pravila Srpske pravoslavne crkve ne poznaju sporazumni
razvod braka.
Razvod braka u savremenom periodu u Srbiji
Sve do 1946. godine, kada je donesen Osnovni zakon o braku
(OZB), u Srbiji, kao i u drugim delovima predratne Jugoslavije,
zaključenje i razvod braka bili su u nadležnosti crkve i crkvenog
prava. Srpski Građanski zakonik iz 1844. godine koji je bio na snazi
skoro 100 godina, sve do 1946. godine je regulisao položaj žena,
tako što je u pogledu poslovne sposobnosti udate žene izjednačavao
s „maloletnicima, raspikućama i propalicama“. To je praktično
značilo da udata žena nije mogla bez odobrenja muža ništa da otuđi,
da vodi trgovinu, da se zaposli, da primi nasledstvo ili poklon.
Osnovni zakon o braku (OZB) je, između ostalog, sproveo
načelo odvojenosti crkve od države i gubitak značaja crkvenog
braka. OZB je ostavio mogućnost da svi koji to žele, mogu zaključiti
i crkveni brak, ali tek nakon zaključenja građanskog braka, kao što