estis la pseŭdonimo de - Federação Espírita Brasileira

ENKARNIØO DE LA SPIRITOJ 137
Tia ideo neniel forpuþas tiun pri iu morala esta¼o aparta, nedependa de
la materio, konservanta sian individuecon. Øuste tiu esta¼o estas ankaý
nomata animo, kaj, laý æi tiu signifo, oni povas diri, ke animo estas
enkarniøinta Spirito. Donante pri la animo malsamajn difinojn, la Spiritoj
parolis laý la senco, kiun ili atribuas al tiu vorto, kaj laý la teraj ideoj,
de kiuj ili estis ankoraý influataj. Tio estas rezultato de la
nesufiæeco de la homa lingvo, kiu ne posedas unu vorton por
æiu ideo; de tio venis granda nombro da eraroj kaj diskutoj:
jen kial la Superaj Spiritoj diras, ke ni penu unue precizigi
la signifon de niaj vortoj. *
140. Kion ni pensu pri la teorio, asertanta, ke la
animo estas disdividita en tiom da partoj, kiom da
muskoloj, kaj ke tiel ĝi direktas ĉiun el la funkcioj
de la korpo?
“Tio ankoraý dependas de la signifo, laý kiu oni
prenas la vorton animo ; se oni øin konsideras kiel la
vivofluida¼on, tiu teorio estas øusta; se kiel la enkarniøintan
Spiriton, oni eraras. Ni diris, ke la Spirito estas
nedividebla; øi komunikas movon al la organoj pere de
la intera fluida¼o, tamen sen diseriøo.”
– Malgraŭ tio, kelkaj Spiritoj donis tiun difinon...
“La seninstruaj Spiritoj povas preni la efikon por
la kaýzo.”
La animo agas pere de la organoj, kaj æi tiuj funkcias
per la vivofluida¼o, kiu sin dividas inter ili, pli abunde æe
tiuj, kiuj estas la centroj de movoj. Sed tiu æi klarigo ne
povas konveni al animo konsiderata kiel Spirito, kiu loøas la
korpon dum la vivo kaj kiu forlasas la korpon æe la morto.
* Vidu, en la Enkonduko, § 11, la klarigon pri la vorto animo.