estis la pseŭdonimo de - Federação Espírita Brasileira

ESTONTAJ SUFEROJ KAJ ØUOJ 549
“Estas neebla ia ajn priskribo pri la moralaj
turmentegoj, per kiuj iuj krimoj estas punataj; eæ tiu,
ilin suferanta, apenaý havigus al vi ian ideon pri ili;
sed certe la plej terura sufero estas lia kredo, ke li estas
senrevene kondamnita.”
La homo faras pri la suferoj kaj øuoj post la morto
pli aý malpli altan koncepton, laý la amplekso de sia intelekto.
Ju pli li evoluas, des pli tiu koncepto altiøas kaj
perdas sian materian karakteron; li komprenas la aferojn
en pli racia maniero kaj ne plu prenas laývorte la imagojn
de figura parolo. La prudento, vidante pli klare kaj montrante
al ni, ke la animo estas tute spirita esta¼o, asertas, pro tio
mem, ke la animon ne povas tuþi impresoj esence propraj
al la materio, sed el tio ne sekvas, ke la animo estas þirmita
kontraý suferoj, nek ke øi ne ricevas punon pro siaj
eraroj. (237)
La komunika¼oj de la Spiritoj havas kiel rezultaton
montri al ni la estontan staton de l’ animo, ne teorie, sed
reale; ili metas antaý niajn okulojn æiajn okazojn de la
transtomba vivo; sed, santempe, ili prezentas tiujn okazojn
kiel tute logikajn sekvojn de la surtera vivo; kaj, kvankam
senigitaj je la fantazia pompo, kreita de la homa imagemo,
tamen ili ne estas malpli penigaj por la homoj, kiuj misuzis
siajn kapablojn. La diverseco de tiuj sekvoj estas nekalkulebla;
sed oni povas diri, entute, ke æiu estas punata laý sia peko:
unuj, per la senæesa vido de la farita malbono; aliaj, per
konsciencoriproæoj, timo, honto, dubo, izoleco, mallumo, malkuneco de
siaj amatoj; ktp.
974. El kio originis la doktrino pri la eterna fajro?
“Imago, kiaj multaj aliaj, prenita por io reala.”