estis la pseŭdonimo de - Federação Espírita Brasileira

OKUPOJ KAJ MISIOJ DE LA SPIRITOJ 365
Ne æiuj pensas en sama maniero, ekzemple pri la rilatoj
inter homo kaj bestoj. Laý la opinio de kelkaj, la Spirito
atingas la homan periodon nur, post kiam li sin elpreparis
kaj ricevis individuecon æe la pluraj gradoj de la malsuperaj
esta¼oj. Aliaj opinias, ke la Spirito de la homo æiam apartenis al la homa
raso, ne trapasinte la bestan vicon.
La unua el æi tiuj sistemoj havas la meriton, ke øi solvas
la demandon pri la estonteco de la bestoj, kiuj, tiel, estus la
unuaj eroj de la æeno el pensokapablaj esta¼oj; la dua estas
pli konforma al la homa digno, kaj ni povas øin resumi jene.
La pluraj specoj de bestoj ne devenas intelekte unuj de
la aliaj pere de progresado; ekzemple, la spirito de ostro ne
aliformiøas sinsekve en tiun de fiþo, de birdo, de kvarpiedulo
kaj de kvarmanulo; æiu speco estas, fizike kaj morale, absoluta
tipo, kaj æiu el øiaj individuoj æerpas el la universa
fonto la kvanton da intelektoprincipo, kìun li bezonas, laý
la perfekteco de siaj organoj kaj la laboro, kiun li devas
plenumi æe la naturaj fenomenoj; tiun elæerpitan kvanton
li, æe sia morto, redonas al la origina maso. La bestoj de
mondoj pli progresintaj ol la nia (vidu § 188) konsistigas
ankaý malsamajn rasojn, konformajn al la bezonoj de tiuj mondoj kaj al
la progresostadio de la homoj, al kiuj ili helpas;
sed ili tute ne devenas de la teraj bestoj, el spirita vidpunkto.
Same ne estas pri la homo. El fiziologia vidpunkto,
li estas evidente ero de la æeno de l’ vivantaj esta¼oj; sed
el la morala, okazas rompo de kontinueco inter homo kaj
besto; la homo posedas propran animon aý Spiriton, dian
fajreron, kiu havigas al li moralan kaj intelektan kapablojn,
mankantajn al la bestoj; troviøas en li la precipa esta¼o,
antaýekzistanta kaj postvivanta la korpon, kaj æiam konservanta
sian individuecon. Kiu estas la origino de la Spirito?
kie estas lia deirpunkto? æu li ekestas el la intelektoprincipo
individuiøinta? Tio estas mistero, kiun oni vane penus
penetri kaj pri kiu, kiel ni jam diris, oni povas nur imagi