estis la pseŭdonimo de - Federação Espírita Brasileira

ENKONDUKO 49
Ni aldiras nur, ke, se estus tiel, oni devus konfesi, ke la
diablo estas iafoje tre saøa, tre prudenta kaj, precipe, tre
morala, alie oni konsentus la ekziston de bonaj diabloj.
Efektive, æu estas kredeble, ke Dio permesas, ke nur la
Spirito de malbono sin manifestu por pereigi nin, kaj ne havigas
al ni, kiel kontraýpezon, la konsilojn de la bonaj Spiritoj?
Se Li tion ne povas fari, Li do estas senpova; se Li povas
kaj ne faras, Li do ne estas bona; æu la unua, æu la dua
el tiuj supozoj estus blasfemo. Oni rimarku, ke konsenti la
komunikadon de la malbonaj Spiritoj estas jam rekoni la
principon pri la manifestoj; nu, se ili okazas, ili povas fariøi nur
kun la permeso de Dio; kiel kredi, sen malpieco, ke Li
permesas nur malbonon, esceptinte bonon? Tia doktrino
kontraýas la plej elementajn ekkonojn pri la komuna saøo kaj
pri la religio.
XI
Stranga afero, iuj diras, estas tiu, ke oni parolas nur pri
Spiritoj de konataj personoj, kaj oni demandas sin, kial ili
solaj aperas. Tio estas eraro, devenanta, kiel multaj aliaj,
de supra¼a observo. El la memvole venantaj Spiritoj, estas
pli da nekonataj ol da famaj, kaj tiuj donas al si ian ajn
nomon, ofte alegorian aý karakterizan. Rilate tiujn, kiujn
oni elvokas, estas tre nature, ke, krom iu parenco aý amiko,
oni sin turnas ankaý al siaj konatoj, prefere ol nekonatoj;
la nomoj de distingiøaj personoj estas pli frapaj, kaj tial ili
tiras al si la atenton pli ol aliaj.
Oni opinias strange ankaý, ke la Spiritoj de eminentuloj
kontentigas familiare nian peton al ili kaj atentas kelkafoje
aferojn banalajn kompare kun la demandoj, pri kiuj ili sin