estis la pseŭdonimo de - Federação Espírita Brasileira

584 KVARA PARTO – ÆAPITRO II
el øi tiun certecon, vi fortiras do øian fundamentan
þtonon. El tiu leøo originas æiuj ceteraj, æar øi entenas
æiujn kondiæojn de la homa feliæo; nur øi kapablas ripari
la difektojn de la socio, kaj la homo povas konstati,
komparante tempojn kaj popolojn, kiel pliboniøas lia
kondiæo, laýgrade kiel tiu leøo estas pli bone komprenata
kaj praktikata. Se parta, nekompleta aplikado naskas
realan bonon, kio fariøos tiam, kiam øi estos la bazo
de æiuj sociaj normoj! Æu tio estas ebla? Jes; æar, se la
homo faris dek paþojn, li do povas fari dudek, kaj tiel
plu. Ni jam vidas iom post iom estingiøi la interpopolan
antipation; la baroj, apartigintaj la popolojn, malleviøas
antaý la civilizacio; la popoloj premas al si reciproke la
manojn, de unu al la dua ekstremo de la mondo; pli
granda justeco direktas la internaciajn leøojn; militoj
æiam plimaloftiøas kaj ne forigas la senton de humaneco;
ekstaras unuformeco inter la rilatoj; la distingoj pri
rasoj kaj kastoj forviþiøas, kaj la malsamkredaj homoj
silentigas la konvenciojn pri sektoj, por komuna adorado
je unu sola Dio. Ni parolas pri la popoloj, irantaj en la
unua vico de l’ civilizacio (789-793). En æiuj tiuj rilatoj
oni troviøas ankoraý tre malproksime de la perfekteco;
oni devas ankoraý eldetrui grandan nombron da kadukaj
ruinoj, øis formalaperos la lastaj postesignoj de barbareco;
sed, æu tiuj ruinoj povos elteni la nerezisteblan potencon
de l’ progreso, tiun vivan forton, kiu estas mem leøo
de l’ Naturo? Se la nuna generacio pli evoluis ol la
pasinta, kial do tiu, kiu nin sekvos, ne estos pli altnivela
ol la nia? Øi estos ja supera, pro la potenco de la aferoj;
unue, æar kun la generacioj æiutage estingiøas kelkaj
probatalantoj de malnovaj ekscesoj, kaj tiel la socio iom
post iom estiøos el novaj elementoj, jam ne havantaj la kadukajn