estis la pseŭdonimo de - Federação Espírita Brasileira

SURTERAJ SUFEROJ KAJ ØUOJ 533
el tio, kion, en sia malpieco, ili nomas hazardo aý þanco!
Hazardo aý þanco – mi uzas ilian esprimon – povas ja ilin
kelkatempe favori, sed nur por montri al ili, poste
kaj pli kruele, la senvalorecon de tiuj vortoj.”
– Ĉu tiuj, pelintaj malfeliĉulon al tiu ago el malespero,
ricevas la sekvojn de sia ago?
“Ho, ve al tiuj! æar ili respondos, kvazaŭ por murdo.”
947. Ĉu homo, baraktanta en necesbezono kaj
lasanta sin morti de malespero, povas esti
rigardata, kvazaŭ li sin mortigas?
“Li estas memmortiganto, sed la homoj, kiuj tion
kaýzis kaj kiuj povus tion antaýhaltigi, estas pli kulpaj
ol li, kaj indulgo lin atendas. Tamen ne kredu, ke li
estos senkulpigita, se li ne havis karakterfirmecon kaj
persistemon, kaj se li ne uzis sian tutan intelekton por
sin eltiri el sia malfacila situacio. Precipe, ve al li, se
lia malespero naskiøas el fiero; mi volas diri, se li estas
unu el tiuj homoj, kies fiero paralizas la intelekton, el
tiuj, kiuj hontus šuldi sian ekzistadon al la laboro de
siaj propraj manoj kaj kiuj prefere mortas de malsato,
ol rezignas tion, kion ili nomas sia socia pozicio! Æu ne
estas centoble pli noble kaj digne alfronti la malprosperon,
spiti la kritikon de vanta, egoista mondo, kiu montras
bonvolon nur al tiuj, nenion bezonantaj, kaj kiu turnas
al vi la dorson, se vi bezonas øian komplezon? Oferi la
vivon pro konsidero al tia mondo estas stulta¼o, æar øi
neniel atentas tiun oferon.”
948. Ĉu memmortigo, celanta evitigi honton pro