estis la pseŭdonimo de - Federação Espírita Brasileira

I – LEØO DE ADORADO 389
POLITEISMO
667. Kial politeismo, kvankam falsa, estas unu el
la plej malnovaj kaj disvastigitaj kredoj?
“La penso pri unu sola Dio, æe la homo, povus rezulti
nur el la elvolviøo de ties ideoj. Nekapabla, en sia
neklereco, koncepti nematerian estulon, sen ia difinita
formo, agantan sur la materion, la homo aljuøis al tiu
estulo atributojn de la korpa naturo, tio estas, formon
kaj figuron; kaj de tiam, el æio, kio, en liaj okuloj,
superis la amplekson de la ordinara intelekto, li faris
dion. Æio, kion li ne komprenis, ne povus ne esti farita¼o
de ia supernatura potenco; kaj de tiu supozo øis la kredo
je tiom da potencoj, kiom da efikoj observataj, estis
distanco de unu paþo. Sed, en æiuj tempoj, klarvidaj homoj
komprenis le neeblecon de tia multego da potencoj en la
regado de l’ mondo, sen ia supera direktanto, kaj tial ili
leviøis super la vulgarularon øis la penso pri unu sola Dio.”
668. Ĉar spiritismaj fenomenoj ĉiam okazadis, ekde
la plej malproksima antikveco, kaj estis konataj
ekde la unuaj aĝoj de la mondo, ĉu ili tial ne
povus doni lokon al la kredo je plureco de dioj?
“Sendube, æar, se la homo nomadis dio æion
superhoman, la Spiritoj estis do, en iliaj okuloj, dioj, kaj
tial, kiam iu homo distingiøis inter æiuj ceteraj pro siaj
faroj, pro sia genio aý por ia kaþita povo, nekomprenebla
por la vulgarularo, oni faradis lin dio kaj lin kultadis
post lia morto.” (603)
La vorto dio havis, inter la antikvuloj, tre ampleksan
signifon; øi ne estis, kiel nun, personigo de l’ Sinjoro
de la Naturo, sed øenerala kvalifiko, donata al æiu estulo, staranta