estis la pseŭdonimo de - Federação Espírita Brasileira

LA SPIRITA VIVO 217
kaj provoj jam ne þajnas eksterordinara, se ni konsideras,
ke la Spiritoj, kiel senmateriaj, rigardas la aferojn en
maniero malsama ol ni. Ili vidas la celon, aferon por ili multe
pli seriozan, ol la nedaýraj øuoj en æi tiu mondo; post æiu
ekzistado, ili vidas la faritan paþon kaj komprenas, kiom
ankoraý restas al ili marþi, por atingi tiun celon; jen, kial
ili sin volonte submetas al æiaj sortovicoj de la enkorpa vivo
kaj petas mem tiujn, kiuj povas ilin pli rapide irigi. Ne estas
do mirige, ke la Spirito ne æiam preferas la plej glatan
ekzistadon. En sia neperfekta stato, li ne povas øui tiun
senæagrenan vivon; li øin duonvidas, kaj, por øin rajti, li
penas perfektiøi.
Æu ni cetere ne vidas æiutage ekzemplojn de similaj
elektoj? Kion faras la homo, kiu dum unu parto de sia vivo
seninterrompe, senæese laboradas, por kolekti tion necesan al
sia bonstato, krom trudi al si mem taskon, por pli bona
estonteco? Kion faras militisto, plenumanta danøeran entreprenon,
vojaøanto spitanta gravajn danøerojn por la intereso
de la scienco aý de sia riæeco, krom elporti volontajn provojn,
el kiuj, se ili sukcesos, venos al ili honoro kaj profito? Al
kio la homo sin ne submetas kaj kion li ne riskas pro sia
intereso aý gloro? Æu æiaj konkursoj ne estas ankaý provoj,
al kiuj la homo sin volonte submetas, celante altiøi en la
elektita kariero? Neniu havigas al si altan socian pozicion
en la sciencoj, en la artoj aý en la industrio alie, ol trapasante
la vicon de la malsuperaj pozicioj, kiuj estas ja
provoj. La homa vivo estas do kopia¼o de la spirita vivo;
tie ni retrovas, en malgrandaj mezuroj, æiujn samajn okazetojn.
Se do en la homa vivo ni ofte elektas la plej krudajn
provojn, kun la deziro atingi pli altan celon, kial la Spirito,
kiu pli malproksime vidas kaj por kiu la enkorpa vivo
nenio alia estas ol rapidfluga interokaza¼o, ne elektu
laborplenan, lacigan ekzistadon, se øi lin nepre kondukos al la
eterna feliæo?