estis la pseŭdonimo de - Federação Espírita Brasileira

22 ALLAN KARDEC
la signifon de la vorto animo je unu el tiuj tri ideoj; la
elekto ne gravas: la tuta demando estas interkompreniøo,
pure konvencia afero. Þajnas al ni pli logike konsideri tiun
vorton laý øia plej vulgara signifo; pro tio, ni nomas ANIMO
la nematerian kaj individuan estulon, kiu loĝas en ni kaj
kiu postvivas la korpon. Eæ se øi ne ekzistus kaj estus nura
imaga¼o, ni bezonus ian vorton por nomi tiun estulon.
Æe manko de aparta vorto por æiu el la du aliaj punktoj,
ni nomas:
Vivoprincipo la principon de la materia organa vivo,
kia ajn estas ties origino, komunan al æiuj vivantaj esta¼oj,
ekde la vegeta¼oj øis la homo. Æar povas esti vivo sen
konsidero al pensokapablo, tial la vivoprincipo estas io
distingiøa kaj sendependa. La vorto vivipovo ne esprimus
saman ideon. Unuj opinias, ke la vivoprincipo estas propreco de
la materio, efiko okazanta tiam, kiam la materio troviøas en
iuj difinitaj cirkonstancoj; aliaj – kaj tiu æi estas la plej
øenerala ideo –, ke øi kuþas en iu speciala, universe dissemita
fluida¼o, el kiu æiu estulo sorbas kaj asimilas ioman
parton dum sia vivo, same kiel ni vidas la inertajn korpojn
ensorbi lumon; øi estus do la vivofluidaĵo, kiu, laý iuj opinioj,
estus neniu alia ol la elektra fluida¼o vivigita, ankaý
nomata magneta fluidaĵo, nerva fluidaĵo k.a.
Kiel ajn la afero estas, unu fakto ekzistas, kiu ne povus
esti malakceptita, æar øi rezultas el observado, nome, ke la
organaj estuloj havas en si ian forton, kiu naskas la fenomenon
“vivo”, dum tiu forto ekzistas; ke la materia vivo
estas komuna al æiuj organaj esta¼oj, kaj ne dependas de
intelekto aý de penso; ke intelekto kaj penso estas kapabloj
de certaj organaj specoj; fine, ke el la organaj specoj, dotitaj