estis la pseŭdonimo de - Federação Espírita Brasileira

228 DUA PARTO – ÆAPITRO VI
La alligiteco inter Spiritoj estas pli solida kaj daýra ol
sur la Tero, æar øi ne troviøas sub la kaprico de materiaj
interesoj kaj de memamo.”
298. Ĉu la animoj, devantaj kuniĝi unu kun la dua,
estas, ekde sia origino, antaŭdestinitaj por
kuniĝo? Ĉu ĉiu el ni havas, ie en la universo, sian
duonon, kun kiu ĉiu estas iam fatale kuniĝonta?
“Ne; nenia aparta kaj fatala kuniøo estas inter du
animoj. Kuniøo ekzistas inter æiuj Spiritoj, sed malsamgrada,
laý la respektivaj rangoj, tio estas, laý iliaj gradoj
da perfektiøo; ju pli perfektaj, des pli forte kunigitaj. El
malkonkordo naskiøas æiaj doloroj de la homaro, kaj
el konkordo rezultas plena feliæo.”
299. Laŭ kiu senco devas esti konsiderata la vorto
duono, kiun iuj Spiritoj uzas, por nomi la sin
reciproke simpatiantajn Spiritojn?
“Tiu esprimo estas neøusta; se unu Spirito estus la
duono de alia, tiam, kiam ili ne estus kune, æiu el ili estus
nekompleta.”
300. Ĉu du Spiritoj perfekte simpatiantaj unu la
duan, kiam kuniĝintaj, restos tiel por eterne, aŭ
ĉu ili povos disiĝi, por kuniĝi kun aliaj Spiritoj?
“Æiuj Spiritoj estas kunigitaj unuj kun la aliaj; mi
parolas pri tiuj, kiuj jam atingis la perfektecon. En la
malsuperaj sferoj, kiam iu Spirito plialtiøas, li ne plu
sentas simpation por tiuj, kiujn li forlasis.”
301. Ĉu du, sin reciproke simpatiantaj Spiritoj estas