estis la pseŭdonimo de - Federação Espírita Brasileira

258 DUA PARTO – ÆAPITRO VII
385. De kio venas la ŝanĝo de karaktero en iuj
aĝoj, precipe ĉe la fino de maturiĝo? Ĉu tio estas
ia aliiĝo de la Spirito?
“Okazas, ke la Spirito reprenas sian naturon kaj
sin montras tia, kia li estis.
“Vi ne konas la sekreton, kiun la infanoj kaþas en
sia senmaliceco; vi ne scias, kio ili estas, kio ili estis,
kio ili estos; kaj tamen vi sentas por ili amon kaj
korinklinon, kiel se ili estus parto de vi mem, en tia
grado, ke amo de patrino al siaj idoj estas konsiderata
la plej granda amo, kiun iu estulo povas porti por alia
estulo. De kio venas tiu dolæa sindonemo, tiu milda
korinklino, kiujn eæ fremdaj personoj sentas por infanoj?
Æu vi scias? Ne; mi do tion klarigos al vi.
“Infanoj estas kreitoj, kiujn Dio irigas al novaj
ekzistadoj; kaj, por ke ili ne akuzu Lin pro troa severeco,
Li tial havigas al ili æiujn aspektojn de senkulpeco. La
malbonfaroj de eæ malica infano trovas senkulpigon en
la nekonscio de øiaj agoj. Tiu simplanimeco ne estas reala
supereco rilate la antaýan staton de la infano; ne: øi
estas la bildo de tio, kio ili devus esti, kaj, se ili tiaj
ne estas, sur ilin solajn falos la koncerna puno.
“Sed, ne nur pro ili Dio havigis al infanoj tian
mienon; ankaý, kaj precipe, pro la gepatroj, kies amo
estas necesa al la malforteco de la idoj; tiu amo treege
malpliiøus æe neobeema kaj malafabla karaktero; sed,
opiniante, ke ili estas bonaj kaj mildaj, la gepatroj dediæas
al ili sian tutan koron kaj ilin superþutas per plej
delikataj zorgoj. Sed, kiam la idoj jam ne bezonas tiajn
protekton kaj helpon, al ili malavare donatajn dum dek-