estis la pseŭdonimo de - Federação Espírita Brasileira

OKUPOJ KAJ MISIOJ DE LA SPIRITOJ 361
607. Estas jam dirite, ke, en sia komenco, la animo
de homo estas kiel la infano en sia enkorpa vivo,
ke ĝia intelekto apenaŭ burĝonas, kaj ke ĝi
provas siajn fortojn por la vivo (190); kie la Spirito
pasigas tiun unuan fazon?
“En sinsekvo da ekzistadoj, antaýantaj la periodon,
kiun vi nomas homa periodo.”
– Ŝajnus do, ke la animo estis la intelektoprincipo
de la malsuperaj individuoj de la kreitaĵaro.
“Æu ni ne diris, ke en la Naturo æiuj aferoj sin interligas
kaj celas unuecon? Øuste en tiuj esta¼oj, el kiuj vi
ankoraý konas tre malmultajn, la intelektoprincipo estas
formata, iom post iom individuiøas kaj provas siajn fortojn por la
vivo, kiel ni diris. Tio estas iamaniere prepara
laboro, kiel tiu de øermado, laboro, post kiu la intelektoprincipo
transformiøas kaj fariøas spirito. Tiam komenciøas
por li la homa periodo kaj, kun æi tiu, la konscio
pri la estonteco, la distingo de bono je malbono, la
respondeco por la faroj, same kiel la infanstadion sekvas
knabeco, juneco kaj, fine, matureco. Cetere, en tia origino,
estas nenio, kio humiligus la homon. Æu la grandaj genioj
sentos sin humiligitaj pro tio, ke ili iam estis senformaj
fetoj en la patrinaj ventroj? Se io devas humiligi la
homon, tio estas lia malsupereco æe Dio, lia nekapableco
sondi la profundon de Liaj projektoj kaj la saøecon de
la leøoj, al kiuj obeas la harmonio de la universo. Rekonu
la grandecon de Dio en tiu mireginda harmonio, kiu faras
solidaraj æiujn aferojn en la Naturo. Kredi, ke Dio faris
ion sen ia celo kaj kreis intelektajn esta¼ojn sen ia
estonteco, estus blasfemi Lian bonecon, per kiu Li surverþas
æiujn Siajn krea¼ojn.”