estis la pseŭdonimo de - Federação Espírita Brasileira

IX - LEØO DE LIBERECO 483
kiun lia Spirito elektis kiel provon, kulpelpagon aý mision;
li fatale trapasas æiajn sortovicojn de tiu ekzistado kaj
æiajn noblajn kaj malnoblajn inklinojn, esence proprajn
al tiu ekzistado; sed tie finiøas la fatalo, æar dependas
de lia peno cedi aý ne al tiuj inklinoj. La detaloj de la
okazoj dependas de la cirkonstancoj, kiujn li mem kreas
per siaj agoj kaj kiujn la Spiritoj povas influi per ins pirataj
pensoj. (459)
Fatalo troviøas do en la sin prezentantaj okazoj,
æar tiuj æi estas rezultato de la elekto de ekzistado, farita
de la Spirito mem; sed ne povas ekzisti fatalo en la
rezultato de tiuj okazoj, æar povas dependi de la homo
modifi ties iradon per sia prudento; fatalo neniam estas
en la agoj de l’ morala vivo.
Nur pri la morto la homo estas absolute submetita
al la nefleksebla leøo de fatalo, æar li ne povas sin forsavi
de la dekreto, fiksanta la finon de lia ekzistado, nek de la
speco de morto, kiu æesigos ties fluadon.
Laý la ordinara doktrino, la homo tirus æiajn instinktojn
el si mem; liaj instinktoj originus aý el lia fiziologia strukturo,
por kiu li ne povus respondi, aý el lia propra
naturo, en kiu li povas seræi ekskuzon antaý si mem,
dirante, ke li ne estas kulpa pro sia naturo. La Spiritisma
doktrino estas evidente pli morala; øi akceptas, ke la
homo posedas plene liberan volon; kaj, dirante al li, ke,
se li faras malbonon, li do cedas al fremda malbona
inspiro, øi þarøas lin per la tuta respondeco por sia ago,
æar øi rekonas en li kapablon rezisti; tio estas evidente
pli facila, ol se li devus batali kontraý sia propra naturo.
Tial, laý la Spiritisma doktrino, estas nenia nekontraýstarebla
forlogo: la homo povas æiam þtopi al si la orelojn