estis la pseŭdonimo de - Federação Espírita Brasileira

150 DUA PARTO – ÆAPITRO III
dum la koro cirkuligas la sangon en la vejnoj, kaj por
tio øi ne bezonas animon.”
157. Ĉu, en la momento de la morto, la animo havas
ian aspiron aŭ ekstazon, kiu igas ĝin duonvidi la
mondon, kien ĝi estas transironta?
“Ofte la animo sentas, ke kvazaý þiriøas la ligiloj,
øin tenantaj æe la korpo; ĝi tiam kiel eble klopodas por
ilin tute ŝiri. Jam parte liberigite el la materio, øi vidas
la estontecon, etendiøantan antaý øi, kaj anticipe øuas
la staton de Spirito.”
158. Ĉu la ekzemplo pri la raŭpo, kiu unue treniĝas
sur la tero, poste sin enfermas en la krizalidon en
stato de ŝajna morto, post kiu ĝi renaskiĝas por
brila ekzistado, povas havigi al ni ian ideon pri la
surtera vivo, la tombo kaj, fine, nia nova
ekzistado?
“En malgrandaj mezuroj. La figuro estas bona;
tamen ne prenu øin laýlitere, kiel vi tiel ofte faras.”
159. Kian impreson ricevas la animo ĉe la momento,
kiam ĝi konstatas, ke ĝi estas jam en la mondo
de la Spiritoj?
“Tio dependas; se vi faris malbonon kun la deziro
øin fari, vi tuj, æe la unua momento, forte hontas pro tio.
Por justulo, estas malsame: lia animo sentas sin kvazaý
senigita de granda pezo, æar øi timas neniun rigardon,
kiu øin ekzamenus.”
160. Ĉu la Spirito tuj renkontas la personojn, kiujn
li konadis sur la Tero kaj kiuj mortis pli frue?