estis la pseŭdonimo de - Federação Espírita Brasileira

REVENO EL LA ENKORPA VIVO AL LA SPIRITA VIVO 147
la universan tuton kiel la aron de la senkorpaj estuloj, æar
unu el la elementoj de tiu aro estas æiu animo aý Spirito.
Se la animoj estus kunmiksitaj en la maso, ili havus
do la kvalitojn de la tuto, kaj nenio ilin distingus unujn de la
aliaj; ili ne havus intelekton nek kvalitojn proprajn; tamen
ni vidas, kontraýe, ke en æiuj siaj komunika¼oj ili elmontras
konscion pri sia memo kaj apartan volon. La nekalkulebla
diverseco, kiun ili prezentas el æiuj vidpunktoj, estas ja la
logika sekvo de iliaj individuecoj. Se post la morto ekzistus
la tiel nomata granda Tuto, kiu ensorbus en si la individuojn,
tiu Tuto estus do unuforma, kaj la komunika¼oj, kiujn ni
ricevus el la nevidebla mondo, estus sekve identaj. Sed, æar
sin manifestas al ni estuloj bonaj kaj malbonaj, kleraj kaj
neinstruitaj, feliæaj kaj malfeliæaj; kun æiaj karakteroj, tio
estas, gajaj kaj malgajaj, frivolaj kaj seriozaj, k.a.; tial,
estas evidente, ke ili estas malsamaj estuloj.
La individueco ankoraý plievidentiøas tiam, kiam tiuj
estuloj pruvas sian identecon per nepridiskuteblaj signoj,
per konfirmeblaj personaj detaloj rilataj al ilia surtera vivo; tiu identeco
ne povas esti pridubata, kiam ili aperas al ni videble. La individueco de
la animo estis al ni instruata teorie, kiel sankta dogmo; Spiritismo øin
faras memevidenta kaj, se tiel diri, materia.
153. Laŭ kiu senco devas esti komprenata la eterna
vivo?
“La eterna vivo estas tiu de la Spirito; tiu de la
korpo estas nedaýra kaj pasema. Kiam la korpo mortas,
la animo revenas en la eternan vivon.”
– Ĉu ne estus pli ĝuste nomi eterna vivo la vivon
de la puraj Spiritoj, de tiuj, kiuj, atinginte la perfektecon,
jam ne devas elporti provojn?