estis la pseŭdonimo de - Federação Espírita Brasileira

158 DUA PARTO – ÆAPITRO IV
La homo, konscianta pri sia nesupereco, trovas en la
doktrino pri reenkarniøo konsolantan esperon. Se li kredas
la justecon de Dio, li do ne devas esperi, ke Dio donos al li
pozicion egalan al tiu de la homoj, kiuj faris pli ol li; sed la
ideo, ke tiu nesupereco ne por æiam malebligas al li ricevi
la superegan bonon, kiun li povos ricevi per novaj klopodoj,
subtenas lin kaj revigligas lian kuraøon. Kiu, æe la fino de
sia vojo, ne bedaýras, ke li tro malfrue akiris sperton, el kiu
li jam ne povas profiti? Tiu tro malfrua sperto ne estas
perdita: li øin profitos en nova vivo.
ENKARNIĜO EN LA DIVERSAJ MONDOJ
172. Ĉu ĉiuj niaj enkorpaj ekzistadoj okazas sur la
Tero?
“Ne æiuj; ili okazas en diversaj mondoj; tiu sur la
Tero ne estas la unua nek la lasta; øi estas unu el la plej
materiecaj kaj malproksimaj de la perfekteco.”
173. Ĉu la animo, en ĉiu nova enkorpa ekzistado,
pasas de unu al alia mondo, aŭ ĉu ĝi povas havi
plurajn ekzistadojn sur la sama globo?
“Øi povas revivi plurajn fojojn sur la sama globo,
se øi ne estos sufiæe antaýeniøinta por transpasi al iu
supera globo.”
– Ĉu ni do povas reaperadi plurajn fojojn sur la
Tero?
“Certe.”
– Ĉu ni povas reveni al la Tero post vivoj en aliaj mondoj?
“Sendube; vi eble jam vivis en aliaj mondoj, kiel