estis la pseŭdonimo de - Federação Espírita Brasileira

LA SPIRITA VIVO 209
ne scias. La Spiritoj mem tion ne povus klarigi al ni, æar
nia lingvo ne taýgas por esprimi ideojn, kiajn ni ne havas;
tiel same, la lingvo de sovaøuloj ne havas vortojn por
reprezenti niajn artojn, niajn sciencojn kaj niajn filozofiajn
doktrinojn.
Kiam ni diras, ke la Spiritojn ne tuþas la impresoj
de nia materio, ni parolas pri la tre superaj Spiritoj, kies
etereca envolva¼o havas nenion analogan sur la Tero.
Tio ne okazas kun tiuj, kies perispirito estas pli densa;
æi tiuj perceptas niajn sonojn kaj odorojn, sed ne per
parto de sia memo, kiel tiam, kiam ili estis enkarniøintaj.
Oni povus diri, ke la molekulaj vibroj estas sentataj de
ilia tuta memo; tial, la vibroj atingas la sensorium
commune, kiu estas la Spirito mem, kvankam ili tie
alprenas novan formon, kaj eble ankaý faras malsaman
impreson; tio do modifas ilian percepton. Ili aýdas la
sonon de nia voæo, kaj tamen ili nin komprenas sen helpo
de parolo, per nura pensotransiøo; kaj apogas nian aserton
la fakto, ke tiu penetro estas des pli facila, ju pli liberigita
el la materio troviøas la Spirito.
Koncerne la vidpovon de la Spiritoj, øi ne dependas
de nia lumo. La vidkapablo estas esenca atributo de la
animo: por æi tiu ne ekzistas mallumo; tamen tiu kapablo
estas pli ampleksa kaj akra æe la plipurigitaj animoj. La animo,
aý Spirito, enhavas do en si mem æiujn perceptokapablojn;
dum la korpa vivo la perceptoj estas malhelpataj
de la maldelikata materio de niaj organoj; dum la
eksterkorpa vivo tiu malhelpo iom post iom neniiøas,
proporcie kiel la duonmateria envolva¼o malplidensiøas.
Tiu envolva¼o, eligita el la medio, diversas laý la
naturo de la mondoj. Transpasante de unu al alia mondo,