Sprawozdanie Stenograficzne - Sejm Rzeczypospolitej Polskiej

77. posiedzenie Sejmu w dniu 27 października 2010 r.Projekty ustaw dotyczące reformy systemu ochrony zdrowia51Minister Zdrowia Ewa Kopacztak było. Teraz lista oczekujących, osób identyfikowanychna podstawie numeru PESEL będzie dostępnawszystkim lekarzom po to, żeby można było zapomocą jednego kliknięcia pokazać, że pacjent, któryjest na określonej pozycji na tej liście, już skorzystałze świadczenia, a więc należy zmienić numerację,przesunąć o kolejną pozycję.Będziemy również pokazywać, jak długi jest czasoczekiwania pacjentów na poszczególne procedury.My dzisiaj dzięki współpracy z Narodowym FunduszemZdrowia zweryfikowaliśmy listy oczekującychna takie procedury, jak wszczepienie endoprotezystawu biodrowego czy stawu kolanowego. Pewniepaństwa nie zaskoczy to, gdy powiem, że kolejki nagleokazały się o 2/3 krótsze. Jeśli zatem dzisiaj mówimypacjentowi, że musi czekać określoną liczbędni, tygodni czy miesięcy, to nie musi to być prawda.My chcemy pokazać prawdziwy obraz kolejek, któredzisiaj tak gnębią polskich pacjentów.Jeśli mówimy o pacjencie, o tym, że ma się on czućbezpiecznie w polskim systemie ochrony zdrowia, tomusi on się czuć bezpiecznie w miejscu, do któregotrafia z konieczności. Nikt z nas nie chodzi do szpitalapo to, żeby tam odpocząć. Większość z nas nie chcepójść do szpitala i tak reagują również nasi pacjenci.Jeśli jednak tam już trafią, to muszą się spotkać zprzychylnością lekarzy, z lekarzami, którzy mają dlanich czas, z lekarzem i pielęgniarką, którzy potrafiąmerytorycznie wytłumaczyć jego chorobę, którzy potrafiągo podtrzymać na duchu, ale przede wszystkimpotrafią wykonać skomplikowany zabieg.Jeśli dzisiaj mówimy o tym, że lekarz to musi byćtaki lekarz, który będzie przy boku pacjenta, to niemożemy zapominać o jednej sprawie, o tym, że obecniepolscy specjaliści to są specjaliści mający średnio55 lat. Za chwilę zetkniemy się z olbrzymią przepaściąpokoleniową. Co z tego, że będziemy mieli piękneszpitale, piękne przychodnie, piękny sprzęt, kiedyzabraknie lekarzy, którzy będą mogli tam pracować,zabraknie specjalistów? Dlatego też mówimy: to jestdobry moment, żeby pokazać, że polscy lekarze wnaszych polskich akademiach medycznych, na uniwersytetachmedycznych mogą uczyć się krócej, conie znaczy, że gorzej. Ja głęboko wierzę w kadrykształcące naszych przyszłych medyków. Dzisiaj podwóch spotkaniach z rektorami akademii medycznychi uniwersytetów medycznych bardzo dokładnieustaliliśmy, jak będą przebiegały prace nad nowymprogramem kształcenia w tych uczelniach.Obecnie jesteśmy w Europie jedynym krajem, którypłaci z budżetu za staż. W innych krajach, gdziejest ten staż, jest on albo włączony do czasu trwaniastudiów, albo jeśli jest już po studiach, to odbywa sięna zasadzie zatrudniania młodych lekarzy w poszczególnychplacówkach ochrony zdrowia. Jeśli dzisiajmówię o tym, że chcę ich nauczyć praktycznego wykonywaniazawodu, to przede wszystkim towarzyszymi myśl o bezpieczeństwie, troska o polskich pacjentów.Dzisiaj możemy nauczyć ich na stażu, który włączymydo szóstego roku nauczania, pod okiem dobregoasystenta, który nagle nie będzie miał 10 studentów,którymi musi się opiekować, ale będzie miałdwóch, trzech studentów, którymi będzie się opiekował.Mówimy o tym, że będzie on musiał być na tychzajęciach, a nie, jak na stażu w tej chwili, kiedy potrzech miesiącach może mieć podpisane wszystkie12-miesięczne staże, a my płacimy przez cały rok.Pytanie, czy stać nas na to, aby 187 mln zł wydawaćz budżetu państwa na to, aby fundować młodym lekarzomośmio-, sześcio-, dziewięcio-, dziesięciomiesięczny,w zależności od operatywności tych młodychludzi, płatny urlop po studiach. Odpowiadam – nie.Chciałabym, aby te pieniądze procentowały w doświadczeniutych młodych lekarzy. Aby te pieniądzeprzełożyły się przede wszystkim na to, że młody lekarz,kiedy dostanie prawo wykonywania zawodu,będzie umiał wykonać podstawowe czynności, będziepotrafił profesjonalnie przeprowadzić reanimację,będzie umiał zacewnikować, będzie umiał odczytaćzapis EKG, wreszcie będzie umiał nakłuć jamę opłucnową.Od tego jest ten szósty, praktyczny rok.Oczywiście będzie sprzeciw i będą ci, którzy będąmówić: nam się to nie podoba. W ostatnim czasie słyszałamnawet, że ci, którzy nie będą zdawać lekarskiegoegzaminu państwowego, będą felczerami, nielekarzami. I o dziwo, mówili to ci, którzy sami LEP-unie zdawali. Ja go też nie zdawałam i nie czuję sięfelczerem. Jest tu mnóstwo lekarzy, którzy LEP-u niezdawali i dzisiaj jestem w stanie powiedzieć, że jestto jedna z lepszych grup zawodowych, mimo że siedzitu, w Sejmie, ale kiedy trzeba byłoby stanąć przy stoleoperacyjnym, zrobią to naprawdę dobrze i profesjonalnie,czyli to nie LEP decyduje o tym, czy ktośbędzie dobry, czy też nie. Dzisiaj miernikiem tego,czy dostanie się rezydenturę, ma być końcowy egzamin,o którym rozmawialiśmy z rektorami. Mają oniwątpliwości, czy średnia ze studiów to jest najbardziejobiektywna ocena pracy studentów w ciągu tychsześciu lat. Dobrze, jestem w stanie podczas prac wkomisji przyjąć te argumenty. Jeśli tylko i wyłączniebędzie to dodatkiem udoskonalającym to rozwiązanie,oczywiście jesteśmy w stanie je przyjąć.Wreszcie, proszę państwa, jak już jesteśmy wtym szpitalu i mamy tego swojego lekarza, to pewniebardzo chcielibyśmy, żeby w tym szpitalu, bardzonowoczesnym, bardzo ładnym, był również dobrysprzęt, żebyśmy mieli poczucie, że jesteśmy w tymszpitalu bezpieczni, a więc jeśli bezpieczni, to napewno w takim szpitalu, w którym starczy na leki,na badania, jeśli trzeba je powtarzać co drugi dzień,starczy na to, żeby można nas było przewieźć nakonsultacje do innej placówki, bo ktoś ma pieniądzena to, żeby za to zapłacić. Jeśli mówimy o bezpiecznymszpitalu, to takim, który się nie zadłuża. Szpitalu,który ma płynność finansową, szpitalu, którybędzie wypełniał swoją misję, koncentrując się tylkoi wyłącznie na leczeniu pacjentów, a nie borykaniusię z rzeszą komorników czy firm skupujących długi,