BALII<HANE NAZlRI Ali RlZA BEY

119
yor. Ben de «Ziftin pekini ye» diyecek oldum, hanırnın
gücüne gitmiş, ağlaması bitmedi. Şirret mi şirret.
Ah! oğlana yazık oldu, kanya düşemedi. Kederinden
içkiye vurdu» diyerek ve daha buna benzer bir
takım saçma sapan sözler ilave ederek akşamları su
dotdururken çeşme başındaki kadınlara, geceleri buluştuğu
komştilara, pazar kayıklarında, hasılı şurada
burada rastgele yerlerde tanıdık tanımadık herkese
mütemadiyen gelininden bahseder.
Geline gelince; aşağı odada ağzı
ile çocuğa ninni
söyleyip uyutınaya çalışır, eliyle mangal başında bezlerini
yıkar, bir ayağı ile beşik sallar. Akşam yemeğini
hazırlamak da geline aittir. Ne yazık ki bu vazifeyi
yapabilmek için evde erzak kalmamıştır, kocasının getireceği
şeyi bekler. Halbuki herif akşamcı olduğundan
gece meyhane dönüşü ağız eğri, göz şaşı, yüz haşin,
üstbaş çarnuriara batmış, güya evi içiıi bir okka balık
almış onu da yolda gelirken köpekler kapmış ve sapı
elinde kalmıştır. Ekmekçi çetelenin dolduğundan ve
para verilmediğinden dolayı gündüzden ekmek bırakmamıştır.
Sarhoş koca mütemadiyen bomurdahıp yavaş
konuşmasını İhtar eden karısı güya büyük bir kabahat
işlemiş gibi ağzına, yüzüne, dinine ve imanına
küfürler savurur. Bu gürültü arasmda çocuk uyarur
ve çatiareasma ağlamaya başlar. Kaynana ve görümce
hanımlar güya kavgayı ve çekişmeyi teskin etmeye
gelirler, halbuki geLinin aleyhine, sarhoş kocanın
hiddetini bir kat daha şiddetlendirlrler. Zavallı gelin
vemek yerine temiz bir dayak yer. Bu hal bir deil,
beş değil bütün günler böyledir. Kadın sonunda (ni-