BALII<HANE NAZlRI Ali RlZA BEY

177
O zamanlar, birçoklan bu kule iftarına katılmayı
arzu ettiklerinden, pek çok kişilerle eğlenceli alemler
yapıhrdı. Kararlaştırılan akşam için, lazım gelenlere
haber verilirdi. Ali ve Fuat ve Mısırlı Kamil ve Fazıl
Mustafa Paşalar gibi büyükler çağırılır ve şayet gelmezlerse,
hisselerine düşen yemekleri göndermeleri
bildirilirdi. Gerçi bu zatlardan hiçbiri davete gelmezler,
•
fakat yemekleri de gönderirlerdi.
Kararlaştırılan günün akşamı, Beyazıt Camiinde
toplanmış olanlar, yavaş yavaş kuleye çıkmakta ve bir
taraftan da ayvazlar yemek kablarını çıkarmakta bulu·
nurlardı. Oruç haliyle çıkmak gerçi zahmetlice olurdu.
Fakat çıktıktan sonra da, etrafın güzelliği, çekilen zahmeti
insana unuttururdu.
O tarihlerde yaşı daksanı geçmiş, fakat vücudu
dinç, sağlığı yerinde bir Memiş Ef. vardı. Bu zat Enderun'dan
çırak olmuş ve halince hoş sohbet bir adam
idi. Yıldız ilmine ve namra çok inandığından, mesela
Sünbüle burcu iyi bir burçtur. Yağmur yağar, mavi
gözlÜlerin daha çok nazan değer diye daima sakınırdı.
Her sene kule iftarına çıkıldıkça, Memiş Efendinin
de birlikte bulunmasını, herkes arzu ettiğinden, rica
ve ısrar ederler, mutlaka çıkarmaya kandırırlardı. Bir
sene mavi gözlü olduğu için, Memiş Efendinin hiç sevınediği
Tersane Tulumbacıbaısı Kaymakam Raşit Beyi
de çağırmışlar. Raşit Bey gelip de (Vay Memiş, bu
sene de mi çıktın ?) emesi üzerine, zavallı adam çok
telaşlanmış, (Hayır, kendim çıkmadım. Kule aları beni
ekmek zembili ile yukanya çektiler) diye tevil et·
meye, bir taraftan da bir şeyler okuyup üflemeye başlaması
görülecek şeydi. Ve soranlara böyle söylemesi-
F: 12