BALII<HANE NAZlRI Ali RlZA BEY

63
tatlı ve şurup kaynalırmak üzere şekerci esnafı tarafından
sa tın alınırdı.
NARH
Taze yenmek. üzere pazar yerine getirilen her türlü
meyve ile sebzelere narli konur, perakendeci esnaf
bu narh üzerinden karını koyup satardı. Fakat narha
ne kadar dikkat edilse tesiri görülemiyor, zararın çoğu
bağcı ve bahçıvanlara, bir kısmı da şehirliye oluyor,
şatıçılar kar ediyorlardı. Narbın fayda vermediği anlaşılınca
1864 tarihinde bütün satışlar serbest bırakıldı
ve narh kaldırıldı.
İstanbul'da esnafımızın sattıkları meyve ve sebzeye
narh konularak kıymetinden fazlaya sattınlmaması
halkımızın menfaatine düşünülmüş ve eski vakitlerde
bu usule büyük önem verilmiş, narha bakmak işi İstanbul
Kadılığı ve İhtisap Nezareti memurlarının birinci
vazifeleri arasına alınmıştı. Sonraları hakikatın
bu merkezde olmadığı anlaşılmıştır. Çünkü bir memlekette
satılık eşyaya narh vermek ve tayin olunan fiyattan
fazlaya satılmasıılı men etmek, o eşyayı kayd
ve şart altına koymak demek ve halka faydalı olacağı
düşünülmüş ve faydalı da olmuş bulunmasına rağmen,
o zaman ile bu zaman arasındaki fark, imkanların genişlemesi
ile meydana çıkmıştır. Eskiden, şimdiki gibi
ticareti kolaylaştıracak yollar olmadığından halk elindeki
malı olduğu yerde satmaya mecburdu. Nakil kolaylığı
artınca ve narh, belirli bir fiyattan fazlaya sattırmayınca,
mal sahibi malını dilediği yere götürüp sattabileceğinden,
malın ardı kesilecektir. Bu suretle nar-