BALII<HANE NAZlRI Ali RlZA BEY

uklu deniz mahsülü avlayamaz ve satamazdı. Avianan
yabancı da olsa beş liradan yirmi beş liraya kadar ceza
öderdi. Bunlara Gedikli Tazeci Esnafı da derlerdi.
Ondahkçı adı verilen adamları vasıtası ile de aviadıkları
mahsülü sattırab.iliyorlardı.
İstanbul ve Galata Balık Pazarlarındaki havyarcılar
her gün Balık Pazarına gelen balıklardan tuzlamaya
elverişli olanları müzayededen alır, otuz bir gün
sonra parasını öderlerdi. Taze balık alıp satan gedikli
balıkçılar ise balıkları bir haftalığına veresiye alabiliyorlardı.
Böylece sermayelerinin kat kat üstünde
iş yapabiliyorlardı.
57
KASAPLAR
Eskiden kasaparın hepsi gedikli idi. Bunlardan
başkası et alıp satamazdı. Şehir içinde satılan etler
narha tabi idi. Bu gedikli kasaptarın dükkaniarı içinde
hususi lağım vardı. Geniş bir mezbaha, ayrı kapısı
ve kuyusu olan aynca bir salhane bulunur, b uralar
sık sık İstanbul Kadıliğınca ve İhtisap Nezaretince teftiş
edilir, kayıtlan tutulurdu. Etin yağlı olmasına, zayıf
hayvan bulundurulmamasına, ayarı bozuk terazi
kullanılmamasına, etin üzerinde ciğer, bağırsak ve posteki
parçaları, içyağı gibi şeyler bırakılmamasına dikkat
edilir, bu yasağa uymayanlar cezalandırılırlardı.
Etin daha bol ve ucuz bulunması için gedikler feshedildi
ve et satmak serbest bırakıldı. Hatta, Belediye
1861 tarihinde Eminönü'nde barakalar kurdurdu, semiz
etin okkasını kırk para noksanına satmak üzere
iki sene müddetle ihaleye çıkardı. Sonraları sur içinde