BALII<HANE NAZlRI Ali RlZA BEY

88
ki dilenciler derhal biçarenin başına üşüşerek orta·
larına alırlar. Bunların elinden kurtulmak pek zordur.
-
Bu kısım dilenciler, «inayet ola, bozuk para yok» gibi
red sözlerinden u tan ip defolmazlar. Zorlamakta ısrar
ve insanı adeta iz'aç ederler.
Devamlı dilencilerin bir de (kahya)ları vardır.
Kahya, dilencilerin kıdemlilerinden ve iktidariılarmdan
olmak üzere kendileri tarafından seçilir. Bir vakitler
dilencilikte derin bilgi sahibi, cerbezeli, iri yarı
bir kahya vardı. Dilencilere karşı daima sert davranır;
kurban eti, cenaze sadakası dağıtımında iki defa pay
almak isteyen dilencilerin hile ve desiselerine meydan
vermezdi.
(Yeri gelmişken bu mevzuda bir fıkra anlatalım:
Eski Sadrıazamlardan Hüsrev Paşa, bir bayram günü
Emirgan'daki yalısında tebrik maksadıyla gelmiş oln
misafirleri ile sohbet ederken oda kapısında dilenciler
kahyasının beklediğini görmesiyle derhal ayağa kalkarak
herifi içeriye davet edip baş sedire çıkarır; bilhassa
onun için kahve ve çubuk ısmarlar, izaz ve ikram
eder. Bu hali gören ziyaretçilerio hayret ve taaccüpleiini
gidermek için de «Efendim bu zat ileride hepimizin
amiri olacaktır. · Bu sebeple bir ihtiyat tedbiri
olmak üzere lazım gelen savgıvı şimdiden göstermekte
kusur etmemektiğimiz gerekir.» dedini hikaye
ederler.)
Gözünü İstanbul'a dikerek gelen taşrah dilencilerin
içlerinde çırılçıplak, yalınayak. başı açık gezenler
Çingenelerd ir. Adalardan hirtaktm Hristiyan ka-
·