BALII<HANE NAZlRI Ali RlZA BEY

170
ner sayılırdı (1). Ezana birkaç dakika kalarak sofra
başına. gitmek, iftann şartlarından idi. Misafirler sofranın
etrafında otururlar, ortada çıt yok, herkes birbirine
küsmüş gibi, yüzler samurtkan beklerler. Susamlı
simitlerin, bademli çörekle·rin, kazan yağlılarının
misk gibi kokusu ve o muntazam iftar sofrasının seyrine
doyulmazdı. Bunların içinde herkesin bir imrendiği
olacağından velev iki üç dakika da olsa, oruç ha'liyle
sabır ve tahammül istenildiği için, sofradakilerin
kimi saate bakar, kimisi gözlerini kapayıp, hayale dalardı.
Top atılması ile beraber, oruçlar açılır. O mükellef
sofraya bir hücumdur başlar; çorbalar, yumurtalar,
etler, börekler, tatlılar, birbirini takip ederdi. Beldemiz
adeti gereğince, hele ramazanlarda yemekierin
çokluğu, ınİsafirlerin ağırlamasına bir çeşit ölçü kabul
edildiğinden, yemekierin arkasının alınmasına kadar
beklemek, tiryakile:rin hesaplarına gelmediğinden,
çoğu özür dileyerek sofradan kalkardı.
Vekil, vezir ve büyüklerio konaklarının bir çoğunda
yemeğe ara verilmek usulü kabul edilmiş olduğundan,
iftar vaktine birkaç dakika kala, hazır bulunanla-
(1) Hizmetçilik mesle#ine girecek olo.nlar evvelo. çırak
olarak konaklara girerler, kovuşlarda gedikli ağala·
ra hizmet ederek, bu peşkir atmak ve uzun çubuk·
ları doldurup, bir elinde çubuk diğer elinde parlo.·
tılmış sarı tabla ile g6tilrllp ve bir dizi ilzerine çiS
kilp, içecek adamın tam ağzı hizasına rastlo.mak
şartiyle, çubuk ver:mek ve ortada yakılmış olan yağ
ve bal mumlarının ilç beş dakikada bir ona mahsus
makas ile söndilrmeden titiZlerini kesmek gibi
bir takım hizmetler öğrenirlerdl.