BALII<HANE NAZlRI Ali RlZA BEY

288
gibi isimlerle yad edil1rdi. İstanbul'da halkımızın içkiye
düşkünlüğü en ziyade Üçüncü Selim asnndadır.
Başta padişah olduğu halde devrin en meşhur adamları
bile işret müptelası idiler. Meyhaneler birer zarif
insanlar meclisi addolunurdu. Fakat buralarda
türlü türlü uygunsuzluklar da olurdu. Henüz genç denilecek
yaşta bulunan, meybane müdavimlerinin ç
ğu yakalarını ölümün pençesine terk ederlerdi. Kanuni
Sultan Süleyman zamanında işretin men'i iradesi
çıktığı vakit zarif şairlerden biri: «Humlar şikeste
cam tehi yok vücudu mey,
Ettin esiri kahve bizi hey zemane hey.» Meşhur
beytini söylediği gibi o zaman hayatta bulunan meşhur
Hayali de:
eŞiındi mezmull!.u cihan oldu ise bide yine,
Vakt ola rehne kona lurka ve seccade yine.» Beytini
söylemişti.
Çaylak Gazetesi muharrirliğini yaptığından dolayı
(Çaylak Tevfik) diye şöhret bulan ve hakikaten tatlı
dilli ve emsali bulunmaz bir insan olan merhumun
(İstanbul'da bir sene) isimli kitabında da yazdığı veçhile
Şerbethanelerin Meyhane olduklarına alrunet olatak
sokak kapısının üst duvarına bir levha asılırmış.
Kapıdan içeri girildiğinde önce tezgah
göze çarpar.
Te.zgahın üzerinde Rakı ve Şarap kadehleri, su kupaları,
ufak tabaklar içinde Fasulya ve Lahana haşlamaları,
Leblebi, Kabak Çekirdeği gibi mezeler bulunur,
bu mezeler dünya gamını başından atmak ve biraz
kendini avutmak hülyası ile ayakta birkaç kadeh
atıp gidenler içindir. Bu hale erbabı, tezgah başı alemi
tabir ederler. Bu alemle iktifa edenler uzun uza-