BALII<HANE NAZlRI Ali RlZA BEY

302
vardır. Ne tatlı diller dökerler, ne kadar herkesin mizacını
okşayacak şekilde laflan vardır. Gene kendilerine
mahsus edatariyle imalı, nükteli şakalar, yabancıların
yanında rumuzlarla merarolarım ifade edişleri,
kuşdili (1) ile konuşmalar birbirini kovalar . . Fakat bu
suretle aralarında cereyan eden haller o kadar gizli o
derece nükteli şeylerdir ki, her göz görmeye, her kulak
işitmey muktedir olamaz, meğer ki yine
kendi
cinslerinden olmalıdır. Bunlar kendi kendilerine kaldıkça
aşıkane beyitler, kıt'alar okuyarak iç yüzlerini
meydana kor ve gizli sırlannı açığa vunırlardı.
manzumeler (Karanfilsin
Bu
karann yok, gonca gülsün
tımarın yok. Ben seni çoktan severim, senin benden
haberin yok). gibi şeylerdir.
Kolbaşı ve muavini ve çengilerin
hepsi hazırlandıktan
sonra sıracılar yukan .kata çıkıp kendileri için
aynlan ve tahsis olunan mahalle otururlar. Davetlile-
•
rin kimi sediriere yastanır, kimisi · sandalye ve kanepelere
kurulup güler yüzle oyunun başlamasını beklerler.
Müteakiben verilen işaret üzerine raksın baş.
langıcında okunınası mutad şarkıyı okurlardı. Önce
kolbaşı hanım iki eliyle temenna ve maiyeti de ona
uyarak avuçları içine tuttuklan çarparalan birbirine ·
çarparak ve. çıkan ses ile şarkının usulünde tempo tutarak
başta kolbaşı hanım oldu halde birbirlerini
takip ederek ortada devir yaparlar. Bu devre (r ezgi)
denilir. Yalnız kollar yukan kalkmış ve beden
(1) Elli altmış yıl öncesine kadar bazı kadınlar (Kuş·
dtli) de