Richtlijn Diagnostiek en behandeling Acute Diverticulitis van het Colon

103
5.3.2 Medicamenteuze behandeling van recidiverende diverticulitis
Samenvatting van de literatuur
Antibiotica
Porta et al (1994) onderzochten retrospectief de invloed van intermitterend toegediende antibiotica na
een episode van acute diverticulitis op het het klinisch beloop. Eén groep kreeg elke maand 1 week
oraal niet resorbeerbare, antibiotica (Neomycine en Bacitracine of Paromomycine of Rifaximine)
toegediend, de andere groep niet. In totaal werden 550 patiënten in de studie geïncludeerd. Orale
antibiotica bleken de kans op heropname met 50% en een recidief diverticulitis met 73% te
verkleinen.
5-aminosalicylzuur
Er zijn geen placebogecontroleerde studies naar het effect van 5-aminosalicylzuur op het voorkomen
van een recidief acute diverticulitis onderzoeken. Er is wel indirect bewijs dat deze preparaten van
waarde kunnen zijn bij het voorkomen van een recidief diverticulitis.
Tursi et al (2002) behandelden 218 patiënten (131 mannen, 87 vrouwen; gem. leeftijd 64,3 jaar,
spreiding 51-79 jaar), met een doorgemaakte diverticulitis. Zij werden gerandomiseerd in twee
groepen. Groep A van 109 patiënten werd behandeld met een combinatie van Rifaximine 400 mg en
Mesalazine 800 mg gedurende 7 dagen. Deze behandeling werd gedurende 1 jaar, elke maand
herhaald. Groep B van ook 109 patiënten kregen alleen Rifaximine zonder toevoeging van
Mesalazine. Een controle coloscopie werd uitgevoerd na 3, 6 en 12 maanden. Aan het einde van de
follow-up hadden 193 patiënten de therapie volledig gevolgd. Twee patiënten overleden tijdens de
studie (1 uit groep A, en 1 uit groep B) en bij 4 patiënten was de follow-up incompleet (1 uit groep A
(0,91%) en 3 uit groep B (2,75%)). De enige gerapporteerde bijwerkingen waren voorbijgaande
urticaria (1 uit groep B; 0,91%) en epigastrische pijn (9 in groep A; 8,25%). De klachten waren in
groep A significant minder ernstig dan in groep B na respectievelijk 3 (p