Richtlijn Diagnostiek en behandeling Acute Diverticulitis van het Colon

5.3 Voorkomen van recidief
Inleiding
De kans op een recidief acute diverticulitis is ongeveer 25%. Het geven van dieetadviezen is de meest
gangbare maatregel ter voorkoming van een recidief. De laatste jaren zijn echter meerdere nieuwe
therapieën in opkomst, zoals probiotica, antibiotica en ontstekingsremmers. De vraag die in deze
paragraaf aan de orde komt is: hoe kan (een recidief) diverticulitis het best worden voorkomen?
5.3.1 Dieet en leefstijlfactoren
Hoewel wetenschappelijk onderzoek over levensstijl en het voorkomen van een recidief diverticulitis
ontbreekt, is het aannemelijk dat de preventieve maatregelen genoemd in paragraaf 5.1 ook van
toepassing zijn op patiënten die een diverticulitis hebben doorgemaakt.
Vezels
Brodribb voerde in 1977 de eerste gerandomiseerde dubbel-blind gecontroleerde trial uit bij patiënten
met symptomatische diverticulitis. De diagnose symptomatische diverticulitis was gebaseerd op een
samengestelde symptoomscore bij patiënten met radiologisch bevestigde diverticulitis. Hoe dit
radiologisch werd bevestigd werd niet uitgelegd. De symptomen werden verzameld door middel van
een gedetailleerde vragenlijst. Deze richtte zich op dyspepsie, buikpijn, defecatieproblemen en het
gebruik van laxantia. De 18 geïncludeerde patiënten werden gerandomiseerd in 2 groepen. Groep 1
kreeg dagelijks 0,6 g vezels, groep 2 6,7 g per dag. De patiënten werden 3 maanden gevolgd en
maandelijks geïnterviewd. De patiënten die vezelrijke voeding kregen hadden significant minder
symptomen dan de andere groep. De groep die vezelrijke voeding kreeg had significant minder pijn,
maar dyspeptische klachten kwamen in beide groepen even vaak voor.
Een andere gerandomiseerde, cross-over, dubbel-blind gecontroleerde trial, gepubliceerd in 1981
(Ornstein et al), includeerde 58 patiënten met symptomatische, ongecompliceerde diverticulitis. De
diagnose werd gesteld met een X-coloninloop. De patiënten werden at random verdeeld over 3
groepen die respectievelijk 7, 9 of 2,3 (placebogroep) gram vezels per dag kregen gedurende 16
weken. De patiënten hielden maandelijks een vagenlijst bij en verzamelden gedurende 7 dagen faeces
aan het einde van elke behandelperiode. Er werden geen verschillen gevonden tussen de verschillende
groepen wat betreft buikpijn, defeacatie, samenstelling van de faeces en dyspeptische klachten.
Leahy et al (1985) evalueerde 72 patiënten die in de periode 1972-1981 opgenomen waren. 56
patiënten werden conservatief behandeld. Dertien van de 56 patiënten kregen geen voedingadvies bij
99