Richtlijn Diagnostiek en behandeling Acute Diverticulitis van het Colon

Hoofdstuk 3
Het natuurlijk beloop van een (recidief) acute diverticulitis
Inleiding
Kennis over het natuurlijk beloop van een acute diverticulitis is van belang voor de behandeling. Tot
voor kort werd bij patiënten met een recidief diverticulitis een resectie van het aangedane deel van het
colon geadviseerd. Kennis over het natuurlijk beloop van de ziekte maakt dat tegenwoordig bij het
merendeel van de patiënten een meer conservatief beleid wordt gevolgd. Op basis van de literatuur
wordt aangenomen dat 20 tot 25% van de patiënten met een diverticulosis coli één of meer episoden
van diverticulitis doormaakt. Patiënten hebben na een conservatief behandelde acute diverticulitis
ongeveer 25% kans op een recidief. Daarbij is het van belang te weten of de kans op ernstige
complicaties toeneemt met het aantal recidieven en of er factoren zijn aan te wijzen die de kans op
recidief of een gecompliceerd beloop verhogen. In dit hoofdstuk wordt antwoord gegeven op de
vraag: Wat is het natuurlijk beloop van een acute diverticulitis en van een recidief diverticulitis?
Samenvatting van de literatuur
Onderzoek naar het natuurlijk beloop van diverticulitis wordt bemoeilijkt door een aantal factoren. Er
is geen registratiesysteem voor patiënten met een diverticulitis om het natuurlijk beloop te bestuderen.
In het verleden was het advies om na twee klinische episodes van diverticulitis een electieve
sigmoïdresectie te verrichten waardoor het natuurlijk beloop van patiënten met recidiverende
diverticulitis moeilijk te bepalen is (Stollman & Raskin, 1999). Omdat de incidentie van een recidief
diverticulitis afhangt van de gehanteerde definitie en de wijze waarop een recidief wordt vastgesteld,
zal in het volgende literatuur overzicht onderscheid gemaakt worden tussen studies die een recidief
diverticulitis alleen baseren op basis van klinische verdenking en studies die gebruik maken van
beeldvorming voor het aantonen van een recidief. Daarnaast wordt ingegaan op patiënten met een
gecompliceerde acute diverticulitis, jonge patienten en immuungecompromitteerde patiënten.
3.1 Recidief op basis van klinische verdenking zonder beeldvorming
De meest geciteerde studie die het natuurlijk beloop van patiënten met een diverticulitis beschrijft is
de studie van Parks (1969). Hij volgde 455 patiënten met een diverticulitis voor een duur van
minimaal één tot maximaal zestien jaar. Van de 317 patiënten met een diverticulitis die niet werden
geopereerd, kreeg 24,6% een eerste recidief, 4% een tweede recidief en 1,6% een derde recidief. Dit
suggereert dat de kans op een recidief constant is (25%). De mortaliteit nam toe van 4,7% bij de
eerste aanval naar 7,8% tijdens daaropvolgende opnames. De oorzaak van overlijden wordt niet
25