Richtlijn Diagnostiek en behandeling Acute Diverticulitis van het Colon

109
tweede episode van diverticulitis bij patiënten ouder dan 50 jaar resulteerde in 0,5% minder
mortaliteit, 0,7% minder colostoma’s en 1035 dollar per patiënt bespaarde. Bij jongere patiënten
resulteerde een colectomie na de vierde episode in plaats van na de tweede episode in 0,1% minder
mortaliteit, 0,1% minder colostoma’s en werd 5429 dollar per patiënt bespaard. Een kleinere studie
van Richards & Hammitt (2002) vergelijkt met behulp van een Markov-model 3 verschillende
strategieën, namelijk een electieve resectie na 1, 2 of 3 episodes van ongecompliceerde diverticulitis.
Er werd een hypothetisch cohort samengesteld van 60 jarige patiënten die werden gevolgd tot hun
overlijden. Uit deze studie bleek dat een electieve resectie na de derde episode het meest kosten
effectief was. Opereren na de derde episode van diverticulitis leverde meer gewonnen levensjaren en
quality adjusted life years op tegen lagere kosten dan de andere 2 strategieën. De resultaten van de
Markov-analyses zijn erg afhankelijk van de gebruikte data en moeten met enige voorzichtigheid
worden geïnterpreteerd. Ondanks dat de aannames voor de Markov-analyse in beide studies zijn
gebaseerd op de best beschikbare literatuur zijn dit nog steeds voornamelijk retrospectieve studies
van matige kwaliteit.
De meest recente studie die de indicaties voor een electieve sigmoid resectie beschrijft bij patiënten
met diverticulitis is afkomstig uit Nederland. Klarenbeek et al (2009) beschrijven retrospectief een
cohort van 291 patiënten met diverticulitis waarvan 38% conservatief en 62% operatief werd
behandeld. Van de patiënten die een acute operatie ondergingen had 20% een eerdere episode van
diverticulitis in de voorgeschiedenis. Een acute operatie ging gepaard met een morbiditeit van 56% en
een mortaliteit van 13%. Tevens werd bij risicoanalyse een 5 keer zo grote kans op een perforatie
gezien bij een recidief diverticulitis bij immuun gecompromitteerde patiënten, patiënten met een
chronisch nierfalen en patiënten met een auto-immuunziekte. Zij concluderen dan ook dat de
indicatie voor een electieve sigmoid resectie niet afhangt van het aantal eerder doorgemaakte
episodes. Duidelijke indicaties voor een electieve resectie zijn klachten van stenose, fisteling of
recidiverende divertikelbloedingen of wanneer na een doorgemaakte episode van diverticulitis er
sprake is van persisterende chronische buikklachten, wat bij ongeveer 30% van de patiënten
voorkomt. Een electieve resectie is mogelijk wel een goed alternatief bij patiënten die tot één van de
eerder genoemde risicogroepen behoren. Een nadeel van deze studie is dat de diagnose diverticulitis
werd gesteld op basis van de ontslagdiagnose zonder dat bevestiging van de diagnose diverticulitis of
van eerdere episodes van diverticulitis met behulp van beeldvorming heeft plaatsgevonden.