Richtlijn Diagnostiek en behandeling Acute Diverticulitis van het Colon

patiënten aangetoond, waarvan 12 ook een stenose hadden. De ervaren belasting door de patiënten
was iets lager voor de CT-colografie dan voor coloscopie.
Een nadeel bij deze studie is dat de chirurg de indicatie voor coloscopie stelde, waarna de patiënten in
de studie geïncludeerd werden. Hierdoor kan er sprake zijn van selectiebias, met als mogelijk gevolg
een onderschatting van het voorkomen van afwijkingen.
Diverticulitis en coloncarcinoom
Coloscopie is een betrouwbare methode om poliepen en coloncarcinomen te diagnosticeren. Bij
groepen met een verhoogd risico wordt poliepsurveillance middels coloscopie verricht. Het “life time
risk” voor het krijgen van coloncarcinoom, bedraagt ongeveer 5%. Dit risico lijkt in de meeste studies
naar diverticulitis niet verhoogd (Meurs-Szojda et al, 2008; Krones et al, 2006; Stefansson et al, 2004).
Het lijkt onwaarschijnlijk dat patiënten met een doorgemaakte diverticulitis, een verhoogd risico
hebben op het ontwikkelen van een coloncarcinoom. Periodieke controle is daarom niet
noodzakelijk.
Risico op complicaties van een coloscopie bij diverticulitis
In een review artikel van Hale et al (2008) over de plaats van coloscopie bij de diagnostiek van
diverticulitis stellen zij dat coloscopie vermeden moet worden vanwege het gevaar op perforatie.
Deze conclusie wordt echter niet ondersteund door de beschikbare literatuur. Verder wordt
uitgebreid ingegaan op de waarde van coloscopie bij segmentele colitis op basis van diverticulitis
(SCAD) en divertikelbloedingen. Het algehele risico op complicaties tijdens een coloscopie is laag. In
een studie van Crispin et al (2009) werd in Duitsland bij 236.087 poliklinische coloscopieën bij 0,31%
een complicatie (bloedingen na poliepectomie, perforatie) gezien. Deze complicaties komen
voornamelijk voor door instrumentatie (poliepectomie, biopten). In een eerdere experimentele studie
kwamen Brayko et al (1984) tot dezelfde conclusie. Zij maakten aannemelijk dat iatrogene perforaties
van het colon eerder het gevolg zijn van mechanische schade door de colonoscoop dan door
perforatie van divertikels door de geïnsuffleerde lucht. Een literatuurstudie van Panteris et al (2009)
laat zien dat in recente studies het risico op perforaties bij coloscopie gedaald is, maar wel een
toename vertoont bij de gespecialiseerde interventie-endoscopieën. Het risico op perforatie voor alle
coloscopieën wordt aangegeven als 0,07% en voor therapeutische coloscopieën als 0,1%.
Diverticulitis zou een twee maal zo hoog risico geven. Het lijkt daarom dat een voorzichtig
uitgevoerde coloscopie waarbij wel lucht geïnsuffleerd wordt maar niet uitgebreid geduwd of
geïnstrumenteerd wordt, veilig is.
62