Richtlijn Diagnostiek en behandeling Acute Diverticulitis van het Colon

5.2.1.1 Dieet
Inleiding
Zestig jaar zijn voorbijgegaan sinds de publicatie van de voedingsvezelhypothese van Carlson &
Heolzel (1949) in ratten. Vele studies daarna hebben de relatie tussen vezels, vezelbronnen en andere
dieetmaatregelen onderzocht in relatie tot gecompliceerde diverticulosis coli bij mensen. Deze
onderzoeken richten zich zowel op de invloed op het ontstaan van diverticulitis, als op het beloop.
Potentiële risicofactoren voor het ontwikkelen van een diverticulitis zijn voeding en niet-voeding
gerelateerd.
Ondanks het gebrek aan evidentie zijn aanpassingen in het dieet van oudsher onderdeel van de
behandeling van diverticulitis. Daarnaast worden in veel ziekenhuizen carentie en laxantia gebruikt in
(de acute fase) van diverticulitis. Omdat dieet, carentie en laxantia nog vaak deel uitmaken van de
behandeling van patiënten met een diverticulitis, werd de volgende vraag gesteld:
Hebben dieet, carentie en laxantia effect op het beloop van een acute diverticulitis coli?
Samenvatting van de literatuur
Dieet
Er is geen onderzoek bekend over dieetmaatregelen bij de behandeling van acute diverticulitis coli. Er
is om die reden ook geen wetenschappelijk bewijs over het effect van dieetmaatregelen op het beloop
van acute diverticulitis coli.
Carentie
In de praktijk wordt regelmatig carentie toegepast in de acute fase van diverticulitis coli. Er is geen
evidentie gevonden in de literatuur dat deze behandeling geïndiceerd is in de acute fase. Met het oog
op (een dreigende) ondervoeding, is het van belang dat patiënten snel volwaardige voeding krijgen.
Laxantia
In de literatuur is er geen bewijs gevonden voor de invloed van laxantia op het beloop van
diverticulitis.
69