Richtlijn Diagnostiek en behandeling Acute Diverticulitis van het Colon

113
In totaal werden 104 patiënten geïncludeerd. De groepen waren vergelijkbaar wat betreft
comobirditeit, leeftijd, ASA classificatie en indicatie voor chirurgie. Bij alle patiënten werd de
toegewezen operatie verricht met een conversiepercentage van 19% in de LSR groep.
In de eerste 6 weken na operatie werden in de LSR-groep 15,4% minder majeure complicaties gezien,
hadden patiënten minder postoperatieve pijn, was er sprake van een kortere opnameduur en scoorden
patiënten een betere kwaliteit van leven (SF-36 vragenlijst), wat resulteerde in een significante reductie
(p=0,038) van overall morbiditeit van 25% (OSR) naar 9.6% (LSR) Hiertegenover stond een langere
operatieduur in de LSR groep. Wanneer gekeken werd naar de periode van 6 weken tot 6 maanden
dan werden geen significante verschillen meer gezien in overall morbiditeit (complicaties, reinterventies
kwaliteit van leven en opheffen van stomata) tussen de LSR-groep (13.5%) en de OSRgroep
(23.1%). De conclusie die de auteurs aan het einde van het artikel trekken, namelijk dat er een
reductie van 27% van de overall morbiditeit is ten faveure van LSR groep na 6 maanden is juist, maar
wordt voornamelijk bepaald door het significante verschil in overall morbiditeit in de eerste 6 weken.
Een laparoscopische sigmoidresectie voor patiënten met gecompliceerde diverticulosis coli lijkt dus
vooral een korte termijn voordeel op te leveren, terwijl er op de lange termijn geen verschillen zijn
tussen beide benaderingen. In de studie van Gervaz et al (2010) werden 113 patiënten
gerandomiseerd tussen LSR en OSR bij patiënten met diverticulitis en waren patiënt en
ziekenhuispersoneel geblindeerd voor de chirurgische behandeling. Indicaties voor electieve sigmoid
resectie waren 2 episodes van ongecompliceerde diverticulitis waarvan één tenminste gedocumenteerd
met CT scan of één episode van gecompliceerde diverticulitis met een pericolisch abces (Hinchey I)
of een pelvien abces (Hinchey II) waarvoor percutane drainage noodzakelijk was. Patiënten en
medisch personeel werden geblindeerd tot de vierde dag na de operatie (of tot ontslag als dat eerder
was). Over de blindering van de beoordelaars na ontslag wordt geen informatie gegeven. Primaire
eindpunten van de studie waren; postoperatieve pijn, duur van de postoperatieve ileus en analgetica
(morfinomimetica) behoefte. Secundaire eindpunten van de studie waren duur van de operatie, duur
van de ziekenhuisopname en postoperatieve morbiditeit (heroperatie en/of mortaliteit). Patiënten die
een OSR ondergingen waren significant ouder dan patiënten die een LSR ondergingen. Beide groepen
waren vergelijkbaar wat betreft geslacht, ASA classificatie, BMI, eerdere abdominale ingrepen en
indicaties voor chirurgie. Het conversie percentage bedroeg 8,5%. In de LSR groep hadden patiënten
minder pijn dan in de OSR groep, maar dit waren kleine niet significante verschillen. Op dag 4 werd
er een significant verschil gemeten in posoperatieve pijnbeleving (VAS mean 1,3 (LSR) vs. mean 1,9
(OSR), p=0,019) wat correleerde aan het significante minder gebruik van morfinomimetica (mean 8.9
(LSR) vs. mean 16.6 (OSR), p=0.006). Wanneer patiënten werd gevraagd naar de maximale
pijnbeleving dan was deze significant lager in de LSR groep (VAS mean 3,9 (LSR) vs. mean 4,5
(OSR), p=0,055). De duur van de operatie in de LSR groep was significant langer dan in de OSR
groep. De duur van de postoperatieve ileus, gemeten vanaf zowel het moment van eerste flatus