Richtlijn Diagnostiek en behandeling Acute Diverticulitis van het Colon

Samenvatting van de aanbevelingen
Onderstaande is een samenvatting van de aanbevelingen uit de multidisciplinaire klinische richtlijn
‘Diagnostiek en behandeling acute diverticulitis van het colon’. Deze richtlijn is tot stand gekomen
met de evidence-based richtlijnontwikkeling (EBRO) methodiek. In deze samenvatting ontbreken het
wetenschappelijk bewijs en de overwegingen die tot de aanbevelingen geleid hebben. Lezers van deze
samenvatting worden voor deze informatie en de overige aanbevelingen verwezen naar de volledige
richtlijn. Deze samenvatting van aanbevelingen staat niet op zichzelf. Behandeling en procedures met
betrekking tot de individuele patiënt berusten op wederzijdse communicatie tussen patiënt, arts en
andere zorgverleners.
1. Wat is het natuurlijk beloop van een acute diverticulitis?
• Voorlichting over het verhoogde risico op het krijgen van een diverticulitis bij
transplantatiepatiënten is geindiceerd.
• Screening op diverticulosis bij immuungecompromitterde patiënten om eventueel een
profylactische colonresectie te verrichten, is niet geïndiceerd.
• Het is raadzaam de patiënt die een episode van diverticulitis heeft doorgemaakt uitleg te
geven over de recidiefkans, waarbij aannemelijk is dat ongeveer een kwart van de patiënten
een recidief krijgt.
• Het oude dogma dat naarmate het aantal recidieven toeneemt het beloop van acute
diverticulitis gecompliceerder wordt, is achterhaald. Het valt niet aan te bevelen beslissingen
over een electieve operatie hierop te baseren.
2. Welke klinische en laboratorium parameters zijn het meest betrouwbaar voor het stellen van de
diagnose diverticulitis coli?
• Bij driekwart van de patiënten is de combinatie van anamnese, lichamelijk onderzoek en
laboratorium onderzoek onvoldoende betrouwbaar om de diagnose acute diverticulitis te
stellen en is beeldvorming geïndiceerd.
• Patiënten die zich presenteren op de SEH met de trias: pijn links onder in de buik bij
lichamelijk onderzoek, de afwezigheid van braken en een CRP waarde van meer dan 50 mg/l
hebben hoogstwaarschijnlijk een acute diverticulitis. Voor het stellen van de diagnose kan bij
deze categorie patiënten aanvullende beeldvorming achterwege worden gelaten, als er geen
verdenking is op een gecompliceerde diverticulitis.
3