Richtlijn Diagnostiek en behandeling Acute Diverticulitis van het Colon

More documents

Recommendations

Info

Van alle opgenomen patiënten met gecompliceerde diverticulosis in Nederland in 2008 was 60% vrouw (KiwaPrismant, 2011). Verschillen in het voorkomen van gecompliceerde diverticulosis tussen mannen en vrouwen is door meerdere auteurs aangehaald. In een studie van Rodkey et al (1984) over chirurgische behandelde patiënten met diverticulitis waren mannen jonger dan 50 jaar vaker aangedaan dan vrouwen, was er een kleine meerderheid van vrouwen in de leeftijdsgroep 50 tot 70 jaar en waren in de leeftijdsgroep van 70 jaar en ouder beduidend meer vrouwen dan mannen met diverticulitis. In een prospectieve cohort studie van Ambrosetti et al (1994a), met een gemiddelde follow-up duur van 32 maanden waren significant meer mannen dan vrouwen aangedaan in de leeftijdsgroep jonger dan 50 jaar. Van de patiënten die acute diverticulitis voor hun 40 e levensjaar krijgen is het merendeel man (Schauer et al, 1992; Lahat et al, 2006; Acosta et al, 1992). Diverticulitis kent een grote variatie aan klinische presentaties variërend van mild tot ernstig. Een patiënt met milde (recidief) diverticulitis wordt meestal door de huisarts of poliklinisch behandeld, waardoor incidentie en recidiefpercentages niet nauwkeurig te bepalen zijn. Geschat wordt dat ongeveer 10 tot 25% van de mensen met diverticulosis coli een diverticulitis ontwikkeld, maar de beschikbare gegevens hierover zijn beperkt (Schoetz, 1999). 2.4 Etiologie Divertikels ontstaan daar waar de vasa recta de darmwand penetreren en de mucosa van bloed voorzien. Dit zijn van nature zwakke plekken in de wand van het colon. In pathologische preparaten zijn veranderingen van het collageen, toegenomen deposities van elastine en verdikking van de colonwand gevonden bij patiënten met diverticulosis coli (Wess et al, 1995; Whiteway et al, 1985). Wandverdikking resulteert in verkleining van het intraluminale volume met als gevolg een toename van de intraluminale druk wat vermoedelijk een predisponerende factor is voor het ontstaan van divertikels (Morson, 1963; Morson, 1975b). De bevindingen van Hughes (1969) bevestigen dit, maar hij beschrijft ook uitgebreide diverticulosis coli zonder wandveranderingen en ook wandveranderingen van het colon zonder diverticulosis. Een andere verklaring voor het ontstaan van diverticulosis coli is neurogeen van aard. In een studie van Golder et al (2003) werd een toegenomen sensitiviteit voor exogeen toegediend acetylcholine in de circulaire spierlaag waargenomen en werd een toename van de cholineacetyltransferase activiteit en up-regulatie van M3 receptoren in beide spierlagen gezien. Dit mechanisme wordt gezien wanneer de spierlaag verminderde motorische cholinerge innervatie heeft en wordt beschouwd als een compensatiemechanisme. Dit kan ongecoördineerde contracties en abnormale motiliteit van het 20
colon tot gevolg hebben resulterend in verhoging van de intraluminale druk met als gevolg het ontstaan van divertikels. Veel onderzoek is gedaan naar de relatie van voedingsvezels en het ontstaan van diverticulosis coli. Voedingsvezels geven geen voedingsstoffen af aan het lichaam, maar zijn belangrijk voor de spijsvertering. Doordat voedingsvezels grotendeels niet worden verteerd stimuleren en activeren ze de peristaltiek en ontstaat volumineuze en brijige ontlasting. Het colon krijgt een groter volume ontlasting te verwerken en wordt wijder met minder segmentatie, met als gevolg een daling van de intraluminale druk. Een prospectieve cohort studie in de Verenigde Staten volgde 4 jaar lang 47.000 mannelijke gezondheidsmedewerkers in de leeftijd van 40 tot 75 jaar en vond een gunstig effect van vezels op het ontstaan van symptomatische diverticulosis coli (Aldoori et al, 1994). In hetzelfde cohort werd eveneens een gunstig effect gezien van lichaamsbeweging. De groep patiënten die intensieve aan lichaamsbeweging deed, bijvoorbeeld hardlopen, bleek significant minder vaak een gecompliceerde diverticulosis coli te hebben doorgemaakt (Aldoori et al, 1995). Er is wel vaker beschreven dat lichaamsbeweging een gunstig effect zou hebben op een goed en gezond functioneren van het darmstelsel. Dit effect wordt toegeschreven aan een verhoging van de motiliteit en passagetijd van het colon en wordt ook in relatie gebracht met vermindering van de kans op het ontstaan van diverticulosis coli (Oettle, 1991; Koffler et al, 1992). Uit het eerder genoemde cohort mannelijke gezondheidsmedewerkers werd gekeken naar de relatie tussen obesitas en het ontstaan van gecompliceerde diverticulosis. Na correctie voor dieet (vezelgebruik) en lichaamsbeweging, bleek obesitas een onafhankelijke risicofactor voor het ontstaan van een acute diverticulitis. Na 18 jaar follow-up ontwikkelden 801 gezondheidsmedewerkers een diverticulitis en 383 een divertikelbloeding. Bij een BMI >30 was er sprake van een significant verhoogd risico op het ontwikkelen van gecompliceerde diverticulosis. De verhoogde kans op gecompliceerde diverticulosis bij obesitas wordt in een andere kwalitatief goede studie bevestigd. In een prospectieve cohort studie uit Zweden (Rosemar et al, 2008) werden 7.500 mannen 28 jaar vervolgd. Bij 1.5% trad een diverticulitis op, waarbij na correctie voor co-variabelen er een onafhankelijk risico bleek te bestaan bij een BMI > 22,5. In deze studie was roken eveneens een onafhankelijke risicofactor. 21
Page 1 and 2: Diagnostiek en behandeling acute di
Page 3 and 4: Samenvatting van de aanbevelingen O
Page 5 and 6: • De werkgroep is van mening dat
Page 7 and 8: Samenstelling van de werkgroep •
Page 9 and 10: 5.2 Behandeling ...................
Page 11 and 12: Aan richtlijnen worden steeds meer
Page 13 and 14: wetenschappelijk bewijs is vervolge
Page 15 and 16: De richtlijn zal alleen beschikbaar
Page 17 and 18: Diverticulitis coli: Ontsteking van
Page 19: 2.3 Epidemiologie Prevalentie diver
Page 23 and 24: Hinchey, E.J., Schaal, P.G., Richar
Page 25 and 26: Hoofdstuk 3 Het natuurlijk beloop v
Page 27 and 28: de groep geopereerde patiënten kwa
Page 29 and 30: Niveau 3 Er zijn aanwijzingen dat d
Page 31 and 32: jongere patiënten sneller te opere
Page 33 and 34: estaande uit patiënten na orgaantr
Page 35 and 36: Niveau 3 Er zijn aanwijzingen dat h
Page 37 and 38: Literatuur Acosta, J.A., Grebenc, M
Page 39 and 40: Pittet, O., Kotzampassakis, N., Sch
Page 41 and 42: leucocytengetal (12,1 [95%CI 11,4 -
Page 43 and 44: met de klinische verdenking op een
Page 45 and 46: Aanbevelingen Bij driekwart van de
Page 47 and 48: Colon inloop foto In het verleden w
Page 49 and 50: ekken bevindt en lastig middels tra
Page 51 and 52: Om optimaal gebruik te maken van de
Page 53 and 54: diverticulitis adequaat kan worden
Page 55 and 56: patiënt met de verdenking op een d
Page 57 and 58: Halpenny, D.F., McNeil, G., Snow, A
Page 59 and 60: Verbanck, J., Lambrecht, S., Rutgee
Page 61 and 62: onderzoek naar de risico’s van vr
Page 63 and 64: Conclusies Niveau 3 Er is onvoldoen
Page 65 and 66: Hoofdstuk 5 Preventie en behandelin
Page 67 and 68: 5.2 Behandeling 5.2.1 Ongecomplicee
Page 69 and 70: 5.2.1.1 Dieet Inleiding Zestig jaar
Page 71 and 72:
Literatuur Carlson, A.J., Hoelzel,
Page 73 and 74:
die de effectiviteit van antibiotic
Page 75 and 76:
Hjern, F., Josephson, T., Altman, D
Page 77 and 78:
NSAID’s In meerdere studies is ee
Page 79 and 80:
Wilson, R.G., Smith, A.N., Macintyr
Page 81 and 82:
Tabel 5.2.2.2 Resultaten van de beh
Page 83 and 84:
Siewert et al (2006) onderzochten r
Page 85 and 86:
Niveau 3 Er zijn aanwijzingen dat p
Page 87 and 88:
Indicatie voor operatie De indicati
Page 89 and 90:
Mäkelä, J.T., Kiviniemi, H.O., La
Page 91 and 92:
stoma) werd vergeleken met een HP.
Page 93 and 94:
Zingg et al (2010) vergeleken in ee
Page 95 and 96:
Aanbevelingen Bij hemodynamisch sta
Page 97 and 98:
colonresectie. Hoewel de resultaten
Page 99 and 100:
5.3 Voorkomen van recidief Inleidin
Page 101 and 102:
101 Conclusie Niveau 3 Er zijn aanw
Page 103 and 104:
103 5.3.2 Medicamenteuze behandelin
Page 105 and 106:
105 Conclusies Een combinatie van 5
Page 107 and 108:
107 Hoofdstuk 6 Indicatie voor oper
Page 109 and 110:
109 tweede episode van diverticulit
Page 111 and 112:
111 van een sigmoidresectie. Hierbi
Page 113 and 114:
113 In totaal werden 104 patiënten
Page 115 and 116:
115 Zowel in de eerste analyse van
Page 117 and 118:
117 Gervaz, P., Inan, I., Perneger,
Page 119 and 120:
119 Voor het classificeren van acut
Page 121 and 122:
121 parameters en Medline, Clinical
Page 123 and 124:
123 14 12 or 13 5477 15 (diet* or f
Page 125 and 126:
125 75 67 or 74 936453 76 40 and 75
Page 127 and 128:
127 lichamelijke Pubmed (("divertic
Page 129 and 130:
129 1. ............................
Page 131 and 132:
Referentie Mate Studie type n Follo
Page 133 and 134:
Page 135 and 136:
Page 137 and 138:
Natuurlijk beloop ongecompliceerde
Page 139 and 140:
Page 141 and 142:
Klinische en laboratorium parameter
Page 143 and 144:
Referentie Mate Studie type n Pati
Page 145 and 146:
Page 147 and 148:
Colon inloop vs CT Referentie Mate
Page 149 and 150:
Page 151 and 152:
Page 153 and 154:
Page 155 and 156:
Page 157 and 158:
Page 159 and 160:
Page 161 and 162:
Page 163 and 164:
Page 165 and 166:
Page 167 and 168:
Page 169 and 170:
Page 171 and 172:
Page 173 and 174:
Page 175 and 176:
Referentie Mate Studie type Aantal
Page 177 and 178:
Referentie Mate Studie type Aantal
Page 179 and 180:
Referentie Mate Studietype Aantal P
Page 181 and 182:
Page 183 and 184:
Page 185 and 186:
Page 187 and 188:
Page 189 and 190:
Referentie Mate Studietype Aantal p
Page 191 and 192:
Referentie Mate Studietype Aantal p
Page 193 and 194:
Voorkomen recidief Referentie Mate
Page 195 and 196:
Referentie Mate van Studie type n P
Page 197 and 198:
Page 199 and 200:
Page 201 and 202:
Page 203 and 204:
Page 205 and 206:
Page 207 and 208:
Page 209 and 210:
209 Bijlage 5 Indicatoren Inleiding
show all

Richtlijn Diagnostiek en behandeling Acute Diverticulitis van het Colon

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?