ayetler_renkli

sağsa bir haber göndersin.`
`1985 de köyümüzün çobanı kardeşimin öldüğü ve cesedinin bir çukura atıldığı ihbarını
Kars Jandarma karakoluna yapmış, bunu üzerine jandarmalar çobanın gösterdiği yeri
kazıyarak bir torba kemik çıkartılar, daha sonra bu kemikleri bize teslim ettiler ve bizde
kardeşimin kemiklerini gömdük. Aradan 6 yıl gecmiş, şimdi Jandarma köyümüze baskın
düzenliyor, kardeşimin ölmediğini, Kars`taki eylemleri kendisinin düzenlediğini söylüyor.
Sizden öğrenmek istediğim gömdügümüz kemikler kardeşimin mi, değil mi?`
Ve ardı arkası kesilmiyor telefonların. Onlar konuştukça, ben de dinledikçe, bir canavar`ın
cinayetlerine tanık oluyordum. Kayıplistesi o kadar uzun ki, cezaevinden çıkıp dışarıyı
öğrendikten sonra nerede ise bir kusağın yok olduğunu gördüm. Türk devletinin
öldürdüklerinin isimleri, resimleri, öyküleri vardı. Bizde geriye kalanların ne isimleri, ne
resimleri, ne öyküleri, ne de mezarları vardı. Ve işin en kötüsü bunları akibetini sormak
suçtu!
Dalkavuk sorununu biraz daha açmak gerekiyor. Çünkü dalkavukların tahlili,
diktatörlüğün analizidir. Dalkavuklarla diktatörlük, eksi ve artı gibidirler. Diktatörlük
pozitif, Dalkavuklar negatiftirler, her zaman ve heryerde birliktedirler. Bir yerde
Dikitatörlük varsa, o yerde Dalkavuklar vardır. Ortada çok sayıda dalkavuk görülür.
Gerilla`da yani dağda, insan ister istemez biraz yaratıcı olmak zorundadır. Engellenilmeye
çalışılsa da, dağda savaşan insan, açısı dar olsa da düşünür. Düşünce üretir, üretmek
zorundadır. Pusudan nasıl kurtulur? Tepeyi nasıl aşar, karşı güçe nasıl darbe vurur, nerede
ve nasıl saklanır, geçiti nasıl tutar, gibi sorulara yanıt vermek zorundadır. Bu yaratıcılığı
gelişir. Dağda sadece Dalkavuk`luk yapmakla yaşanılmaz. Ama Avrupa`da durum böyle
değil. Avrupa`da sadece dalkavukluk yapmakla yaşanır. Burada dalkavukluk bir geçim
kaynağıdır. En iyi dalkavukluk yapan en fazla yükselir, mevki sahibi olur, çocuklarını,
karısını besler. Dalkavukların, dalkavukluk yapmak dışında hiç bir becerileri yoktur. Öyle
ki dalkavukluk yapmasalar açlıktan perişan olurlar. Ulu önderimiz, bu durumu iyi
bildiğinden kendi dalkavuklarına sık sık "ben olmasam hepiniz açlıktan ölürsünüz" derdi.
Avrupa`da dalkavukluk bir meslek haline getirilmişti. Burada Kürdistan sorunu,
bağımsızlık ve özgürlük sorunu, savaş, katliam, göç gibi sorunların anlatımı, bu konularda
kitlelerin bilinçlendirilmesi, örgütlendirilmesi tamamen bir kenara bırakılmış, tüm bu
sorunların yerine `serok Apo` konulmuştu. Düzenlenen bütün kitle toplantı ve
yürüyüşlerinde konuşulan, anlatılan birinci konu; Ulu önderin büyüklüğü ve yüceliğidir.
Atılan sloganlar," biji serok Apo" Bir daha," biji serok Apo" dur. Bütün konuşmalar;"
selam sana ey Serok Apo!" ile başlar," biji serok Apo" ile noktalanır. Ve ardından
alkışlanır. Đşin ilginç yanı, kitle toplantılarında dalkavukların hiç birisi ezbersiz
konuşamaz. Çünkü beyinleri düşünce üretmez, düşünmez ve düşündüklerini söyleyemez.
Kitle toplantıları için ulu önderimizin ayetleri okunarak konuşma metni hazırlanır ve bu
metin bir dalkavuk tarafından kitlelere okunur. Böyle okunan bütün yazıların içeriği, üç
aşağı beş yukarı aynı olduğundan, dalkavuk henüz konuşmasına başlamadan ne
konuşacağı önceden bilinir. Ne yazık ki kitlelerde, on yıldan beri tekrarladıkları "biji serok
Apo" slogan`ı dışında bir slogan üretme yetisinden mahrum bırakıldıkları için onlar da "
biji serok Apo " diyerek tekrarcı oluyorlar.
Bu durumu bozmaya çalıştım. Yaptığım kitle toplantılarında Kürdistan`da yaşanan
gerçekleri, Türk devlet`inin yürüttüğü savaşın karakterini, şehirlerde örgütlenmenin
olmamasının nedenlerini, dinin ve mezheplerin kullanılmasını, kontrgerilla ve Hizbullah
sorunu gibi konuları anlatırdım. Ama kağıttan okumayarak, kendi uslubumla anlatırdım.
Kitleler ilgi ile dinliyor, anlatılanlarla ilgileniyor, gazel okumadığımı, ulu önderimize
övgüler dizip kürsüden ayrılmadığımı görünce; benim ile dalkavuklar arasındaki farkı
hemen görüyorlardı. Ve benim toplantılarda anlattığım konular, toplantı sonrasında,
derneklerde, evlerde tartışmalara neden oluyordu.Yaptığım toplantılardan sonra
dalkavuklar müthiş rahatsızlanıyorlardı. Ve rahatsızlıklarını şu cümlelerle dile
getiriyorlardı: "Selim parti uslubunu değil, kendi uslubunu konuşturuyor. Önderlikten hiç
söz etmiyor, önderliğin görüşlerini aktarmıyor " diyorlardı. Bununla yetinmeyerek
kitleleri kendi sapık görüşlerine dayanak yapıyorlardı.